رحمت بردن

لغت نامه دهخدا

رحمت بردن. [ رَ م َ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) یا رحمت بردن بر کسی. رحمت آوردن. رحم کردن. شفقت ورزیدن. ترحم نمودن. رقت نمودن :
نوازنده تر زآن شد انصاف شاه
که رحمت برد خاصه بر بی گناه.
نظامی ( از آنندراج ).
گفتا نه که من بر حال ایشان رحمت می برم. ( گلستان ).
مشو تا توانی ز رحمت بری
که رحمت برندت چو رحمت بری.
( بوستان ).
|| مورد رحمت باد و درود مردم واقع شدن.

فرهنگ فارسی

رحمت آوردن رحم کردن شفقت ورزیدن

پیشنهاد کاربران

بپرس