رحمت الله بدیعی ( زاده ۱۳۱۵ در کاشان ) ، موسیقی دان، نوازنده کمانچه، ویولن و دارنده مقام درجه نخست هنر ایرانی است.
او در خانواده ای هنرمند در شهر کاشان چشم به جهان گشود. وی در سن ۵ سالگی نواختن نی را از پدربزرگش فراگرفت و پس از آن کوشید که با ساز ویولن برادرش آهنگ های مختلفی که می شنود را بنوازد. با وجود آنکه ساز برادرش برای او بسیار بزرگ بود و کسی نیز بدو نواختن ویولن را تعلیم نداده بود، توانست قطعات زیبایی بنوازد که همین امر سبب شد پدرش ویولن کوچکی برایش خریداری کند تا به مرور از پدربزرگش ویولن و گوشه های موسیقی سنتی را فرا گیرد. او سپس به کلاس درس روپیک گریگوریان رفت و چندین سال شاگرد او بود.
... [مشاهده متن کامل]
در سن ۱۱ سالگی وارد هنرستان عالی موسیقی گردید و دیپلم خویش را در این مؤسسه دریافت نمود. او همچنین در طی مدت تحصیلش در هنرستان موسیقی در کلاس ابوالحسن صبا نیز شرکت می نمود و مدت ۵ سال شاگرد ایشان بود.
رحمت الله بدیعی، از سال دهم تحصیل برنامه هایی را در رادیوی ایران اجرا نمود و پس از گرفتن دیپلم، همکاری خود را با ارکستر گلها آغاز کرد. وی در سال ۱۳۳۸ شمسی با «منیره حق جو» ازدواج نمود که ثمره این ازدواج، دو فرزند به نام های پریسا بدیعی ( ذبیحی مقدم ) و ترانه بدیعی ( پارسا ) است. رحمت الله بدیعی مدت ۲۰ سال کارمند وزارت فرهنگ و هنر بود و مدت ۲۳ سال در هنرستان عالی موسیقی سازهای ویولن، کمانچه و قیچک را تدریس نمود. او در سال ۱۳۵۳ تصمیم به ادامه تحصیل گرفت و در سال ۱۳۵۸ لیسانس خود را از هنرستان عالی موسیقی دریافت نمود.
در سال ۱۳۵۸، با توجه به انقلاب ایران، و سختگیری حکومت بر پیروان آیین بهایی، رحمت الله بدیعی به همراه خانواده خویش، مجبور به ترک ایران شد و به کشور هلند مهاجرت نمود. او پس از مهاجرت به اروپا، مدت ۱۲ سال، در کلن آلمان ویولن و کمانچه تدریس نمود و هم اکنون کم و بیش فعالیت هنری خود را ادامه می دهد.
• گله دارم، شتربانا ( باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی )
• نگاه گرم تو ( زندگی ) ( باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی )
• «اجرای عبدالوهاب شهیدی و ارکستر سازهای ملی و فرامرز پایور» ( باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی )
• راز دل ( باصدای استاد محمدرضا شجریان )
• هم نوازی استادان ( آلبوم )
• حدیث مهر
او در خانواده ای هنرمند در شهر کاشان چشم به جهان گشود. وی در سن ۵ سالگی نواختن نی را از پدربزرگش فراگرفت و پس از آن کوشید که با ساز ویولن برادرش آهنگ های مختلفی که می شنود را بنوازد. با وجود آنکه ساز برادرش برای او بسیار بزرگ بود و کسی نیز بدو نواختن ویولن را تعلیم نداده بود، توانست قطعات زیبایی بنوازد که همین امر سبب شد پدرش ویولن کوچکی برایش خریداری کند تا به مرور از پدربزرگش ویولن و گوشه های موسیقی سنتی را فرا گیرد. او سپس به کلاس درس روپیک گریگوریان رفت و چندین سال شاگرد او بود.
... [مشاهده متن کامل]
در سن ۱۱ سالگی وارد هنرستان عالی موسیقی گردید و دیپلم خویش را در این مؤسسه دریافت نمود. او همچنین در طی مدت تحصیلش در هنرستان موسیقی در کلاس ابوالحسن صبا نیز شرکت می نمود و مدت ۵ سال شاگرد ایشان بود.
رحمت الله بدیعی، از سال دهم تحصیل برنامه هایی را در رادیوی ایران اجرا نمود و پس از گرفتن دیپلم، همکاری خود را با ارکستر گلها آغاز کرد. وی در سال ۱۳۳۸ شمسی با «منیره حق جو» ازدواج نمود که ثمره این ازدواج، دو فرزند به نام های پریسا بدیعی ( ذبیحی مقدم ) و ترانه بدیعی ( پارسا ) است. رحمت الله بدیعی مدت ۲۰ سال کارمند وزارت فرهنگ و هنر بود و مدت ۲۳ سال در هنرستان عالی موسیقی سازهای ویولن، کمانچه و قیچک را تدریس نمود. او در سال ۱۳۵۳ تصمیم به ادامه تحصیل گرفت و در سال ۱۳۵۸ لیسانس خود را از هنرستان عالی موسیقی دریافت نمود.
در سال ۱۳۵۸، با توجه به انقلاب ایران، و سختگیری حکومت بر پیروان آیین بهایی، رحمت الله بدیعی به همراه خانواده خویش، مجبور به ترک ایران شد و به کشور هلند مهاجرت نمود. او پس از مهاجرت به اروپا، مدت ۱۲ سال، در کلن آلمان ویولن و کمانچه تدریس نمود و هم اکنون کم و بیش فعالیت هنری خود را ادامه می دهد.
• گله دارم، شتربانا ( باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی )
• نگاه گرم تو ( زندگی ) ( باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی )
• «اجرای عبدالوهاب شهیدی و ارکستر سازهای ملی و فرامرز پایور» ( باصدای استاد عبدالوهاب شهیدی )
• راز دل ( باصدای استاد محمدرضا شجریان )
• هم نوازی استادان ( آلبوم )
• حدیث مهر
