[ویکی نور] «رحله الایطالی کاسبارو بالبی الی حلب- دیرالزور-عنه- الفلوجه-بغداد»، تألیف جهانگرد ایتالیایی کاسبارو بالبی است که برای اولین بار به قلم پطرس حداد به عربی ترجمه شده است. این سفرنامه از مهم ترین سفرنامه ها است که مشتمل بر معلومات تاریخی و جغرافیایی مربوط به عراق است.
کتاب با مقدمه ای درباره مؤلف و سفرنامه به قلم مصحح کتاب آغاز شده است. متن سفرنامه در سیزده فصل تنظیم شده است. شیوه نگارش نویسنده بدین گونه است که در برخی از فصول به شرح گزارش سفر و در بعضی نیز به موضوع خاصی پرداخته است؛ به عنوان مثال فصل نهم کتاب به موازین، مقیاس ها و نقود رایج در بغداد اختصاص دارد.
کاسبارو بالبی در اواخر قرن شانزدهم در راه سفر به هند از عراق گذشت. سفر او از حلب در 13 کانون الاول 1579 آغاز شد. پس از دو روز به بیره و پس از آن با عبور از القائم، عنه و هیت به الفلوجه رسید. بعد از الفلوجه از طریق خشکی به بغداد سفر نمود. او در سفر عراق 130 مکان بین شهرهای مهم و قصبات و روستاهای کوچک را ذکر کرده که حاکی از اهمیت سفرنامه اوست.
کاسبارو بغداد را اگر چه خیلی بزرگ نبوده، پرجمعیت معرفی می کند. این شهر گذرگاه مهم به بلاد عرب، ترکیه و فارس و سایر مناطق بوده و لذا تجارت خارجی آن رونق داشته و روزانه قافله های فراوانی به آن وارد می شده اند. او سپس به تقسیم بندی عراق به دو بخش غرب دجله در حاکمیت بلاد عرب و شرق آن در حاکمیت فارس اشاره کرده است. پسطرس حداد در حاشیه کتاب این سخن بالبی را برگرفته از سفرنامه های پیش از او دانسته و آن را حاکی از جهل او و جهانگردان پیش از او دانسته است.
نویسنده در ذکر آثار واقع در بغداد با این که اعتراف می کند که «در شهر آثار فراوانی مشاهده کردیم»، به توضیح مختصری درباره قلعه ای تازه ساخت که پاشا حاکم مدینه در آن مستقر بوده است، بسنده کرده و از آثار دیگر وصفی به میان نیاورده است.
کتاب با مقدمه ای درباره مؤلف و سفرنامه به قلم مصحح کتاب آغاز شده است. متن سفرنامه در سیزده فصل تنظیم شده است. شیوه نگارش نویسنده بدین گونه است که در برخی از فصول به شرح گزارش سفر و در بعضی نیز به موضوع خاصی پرداخته است؛ به عنوان مثال فصل نهم کتاب به موازین، مقیاس ها و نقود رایج در بغداد اختصاص دارد.
کاسبارو بالبی در اواخر قرن شانزدهم در راه سفر به هند از عراق گذشت. سفر او از حلب در 13 کانون الاول 1579 آغاز شد. پس از دو روز به بیره و پس از آن با عبور از القائم، عنه و هیت به الفلوجه رسید. بعد از الفلوجه از طریق خشکی به بغداد سفر نمود. او در سفر عراق 130 مکان بین شهرهای مهم و قصبات و روستاهای کوچک را ذکر کرده که حاکی از اهمیت سفرنامه اوست.
کاسبارو بغداد را اگر چه خیلی بزرگ نبوده، پرجمعیت معرفی می کند. این شهر گذرگاه مهم به بلاد عرب، ترکیه و فارس و سایر مناطق بوده و لذا تجارت خارجی آن رونق داشته و روزانه قافله های فراوانی به آن وارد می شده اند. او سپس به تقسیم بندی عراق به دو بخش غرب دجله در حاکمیت بلاد عرب و شرق آن در حاکمیت فارس اشاره کرده است. پسطرس حداد در حاشیه کتاب این سخن بالبی را برگرفته از سفرنامه های پیش از او دانسته و آن را حاکی از جهل او و جهانگردان پیش از او دانسته است.
نویسنده در ذکر آثار واقع در بغداد با این که اعتراف می کند که «در شهر آثار فراوانی مشاهده کردیم»، به توضیح مختصری درباره قلعه ای تازه ساخت که پاشا حاکم مدینه در آن مستقر بوده است، بسنده کرده و از آثار دیگر وصفی به میان نیاورده است.