[ویکی نور] «رحلة ابن بطوطة» اثر محمد بن عبدالله اللواتی الطنجی (متوفی 779ق) به زبان عربی، گزارش سفر طولانی ابن بطوطه از زادگاه خویش به مکه مکرمه و پس از آن به سایر بلاد است است. نام اصلی کتاب «تحفة النّظارفی غرائب الامصار و عجائب الاسفار» است.
این کتاب شامل پنج جلد است که در جلد اول مقدمه ای از محقق کتاب و سپس پنج فصل اول کتاب ذکر شده است. در جلد دوم تتمه فصل پنجم و فصل ششم تا هشتم، در جلد سوم، فصل نهم تا سیزدهم، در جلد چهارم فصل چهاردهم تا هجدهم و در انتهای آن ملحقات کتاب آورده شده است. جلد پنجم نیز به طور کامل، به فهارس کتاب اختصاص است.
سفرنامه ابن بطوطه تقریباً سراسر جهان اسلام آن روزگار و بلکه بخشی از کشور روم شرقی و آسیای صغیر را که هنوز به دست مسلمانها نیفتاده بود، شامل می شود. ابن بطوطه از سفرنامه ابن جبیر خبر داشته، و از آن، به خصوص در توصیف شهر دمشق نقل کرده و از ابن جبیر با تجلیل و احترام نام می برد.
سفر ابن بطوطه، در حالتی انجام یافته که کشورهای اسلامی و دربارهای آنها دچار یک نوع اضطراب سیاسی و اختلاف درونی و خانوادگی بوده اند و ابن بطوطه بیشتر این دگرگونیها را در سفرنامه خود منعکس نموده است.
توفیق ابن بطوطه در این سفر طولانی، بیشتر معلول سه عامل شایع و گسترده است: برادری اسلامی، قدرت و قوت شعور دینی و اخلاق و آداب و مزایای روحی مسلمانان. به همین خاطر همه جا مورد استقبال علما و به خصوص صوفیه، دربارها و شخصیت ها قرار می گرفته و حتی در هند چند سال به قضاوت پرداخته است. وی همه جا از کمکهای بی دریغ پادشاهان و دانشمندان و به خصوص از خیرات و مبرات و اوقاف خانقاه ها و زوایا که غالباً ابن بطوطه در این مکان ها وارد می شده برخوردار بوده است. او بیش از همه فرقه ها و طبقات مردم به صوفیه علاقه مند بوده و چند نوبت خرقه درویشی پوشیده است؛ کما این که از بسیاری از محدثان بزرگ به خصوص در شام، اجازه حدیث دریافت داشته است.
این کتاب شامل پنج جلد است که در جلد اول مقدمه ای از محقق کتاب و سپس پنج فصل اول کتاب ذکر شده است. در جلد دوم تتمه فصل پنجم و فصل ششم تا هشتم، در جلد سوم، فصل نهم تا سیزدهم، در جلد چهارم فصل چهاردهم تا هجدهم و در انتهای آن ملحقات کتاب آورده شده است. جلد پنجم نیز به طور کامل، به فهارس کتاب اختصاص است.
سفرنامه ابن بطوطه تقریباً سراسر جهان اسلام آن روزگار و بلکه بخشی از کشور روم شرقی و آسیای صغیر را که هنوز به دست مسلمانها نیفتاده بود، شامل می شود. ابن بطوطه از سفرنامه ابن جبیر خبر داشته، و از آن، به خصوص در توصیف شهر دمشق نقل کرده و از ابن جبیر با تجلیل و احترام نام می برد.
سفر ابن بطوطه، در حالتی انجام یافته که کشورهای اسلامی و دربارهای آنها دچار یک نوع اضطراب سیاسی و اختلاف درونی و خانوادگی بوده اند و ابن بطوطه بیشتر این دگرگونیها را در سفرنامه خود منعکس نموده است.
توفیق ابن بطوطه در این سفر طولانی، بیشتر معلول سه عامل شایع و گسترده است: برادری اسلامی، قدرت و قوت شعور دینی و اخلاق و آداب و مزایای روحی مسلمانان. به همین خاطر همه جا مورد استقبال علما و به خصوص صوفیه، دربارها و شخصیت ها قرار می گرفته و حتی در هند چند سال به قضاوت پرداخته است. وی همه جا از کمکهای بی دریغ پادشاهان و دانشمندان و به خصوص از خیرات و مبرات و اوقاف خانقاه ها و زوایا که غالباً ابن بطوطه در این مکان ها وارد می شده برخوردار بوده است. او بیش از همه فرقه ها و طبقات مردم به صوفیه علاقه مند بوده و چند نوبت خرقه درویشی پوشیده است؛ کما این که از بسیاری از محدثان بزرگ به خصوص در شام، اجازه حدیث دریافت داشته است.