رحب

[ویکی الکتاب] معنی مَرْحَباً: تحیتی است که به شخص وارد شونده می گویند ، و در حقیقت رحب ( وسعت ) خانه را تقدیم آن شخص میکنند
تکرار در قرآن: ۴(بار)
وسعت. فراخی . زمین با آن فراخی برشما تنگ شد. راغب می‏گوید: رحب فراخی مکان است و بطور استعاره بر فراخی شکم اطلاق می‏شود مثل رحب البطن و نیز بسعه صدر اطلاق می‏شود و چون گویند: مرحباً و اهلاً یعنی مکان وسیعی بیابی. در نهج البلاغه خطبه 57 آمده «سَیَظْهَرُ عَلَیْکُمْ بَعدی رَجُلٌ رَحْبُ الْبُلْعُؤمِ مُنْدَ حِقُ الْبَطْنِ» پس از من مردی گشاد حلق بزرگ شکم بر شما چیره می‏شود. محمد عبده گوید: گفته‏اند مراد از او زیادبن ابیه و بعضی مغیرة بن شعبه و بعضی معاویه گفته است ولی ظاهراً مراد امام «علیه السلام» معویه‏لعین است. * . طبرسی از ابو عبیده نقل می‏کند لامرحباً به یعنی زمین بر او فراخ نباشد. این کلمه چنان که از راغب نیز نقل شد دعا و نفرین است معنی آیه چنین می‏شود: وسعت نباشد شما این کفر را بر ما پیش آورید بد قرار گاهی است برای شما. سخن اوّل بنا به نقلی قول پیشوایان کفر است نسبت به اتباع خویش و مرحبای دوم جواب پیروان است نسبت به رؤسا. در نهج البلاغه حکمت 200 آمده «لا مَرحَباً بِوُجُوهٍ لاتُری اِلَّا عِنْدَ کُلِّ سَوْأَةٍ».