رحایب

لغت نامه دهخدا

رحایب. [ رَ ی ِ ] ( ع ص ، اِ ) رحائب. ج ِ رحیبة. ( اقرب الموارد ). رجوع به رحیبة و رحائب شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس