رحائب. [ رَ ءِ ] ( ع ص ، اِ ) رحایب. رجوع به رحایب شود.- رحائب التخوم ؛ فراخی اطراف زمین. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). اقطار پهناور، مفرد آن رحیبة است. ( از اقرب الموارد ).
