رجوی، مسعود (طبس ۱۳۲۷ش)
آخرین رهبر سازمان مجاهدین خلق ایران. در سال آخر دوره دبیرستان وارد انجمن حجتیّه شد و از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۰ش در دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران تحصیل کرد. در ۱۳۴۶ به واسطۀ حسین احمدی روحانی به تشکیلات سازمان مجاهدین، با رهبری محمد حنیف نژاد، معرفی شد تا در گروه ایدئولوژی و سپس در بخش سیاسی و تبلیغات به کار گرفته شود. وی به عنوان مترجم هیئت اعزامی به الفتح، برای برقراری رابطه با سازمان آزادی بخش فلسطین و آموزش اعضای سازمان به اردن سفر کرد. پس از بازگشت، به ردۀ دوم کادر مرکزی سازمان ارتقا یافت (۱۳۵۰). در همان سال به همراه دیگر رهبران و اعضای سازمان دستگیر و به اعدام محکوم شد، اما پس از بازجویی ها و نیز اقدام های برادرش کاظم رجوی که در سوئیس وکیل بود و همکاری هایی که با مأموران ساواک کرد، سرانجام حکم وی به حبس ابد تغییر یافت. در فاصلۀ سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۴ با همکاری بسیاری از اعضا و هواداران زندانی شدۀ مجاهدین در سراسر کشور، به رهبر بلامنازع این گروه در زندان تبدیل شد. با پیروزی انقلاب اسلامی و باز شدن درهای زندان ها، رهایی یافت و با استفاده از ناآرامی های بهمن ۱۳۵۷، فعالیت های تشکیلاتی خود را از سر گرفت. وی پس از آن که صلاحیتش برای ریاست جمهوری رد شد، خود را به ابوالحسن بنی صدر نزدیک کرد. پس از تصویب عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور در خرداد ۱۳۶۰، رجوی و مجاهدین اعلام مبارزۀ همه جانبه و علنی کردند (۳۰ خرداد) که به شکست آنان انجامید. بنی صدر و رجوی به پاریس گریختند و در آن جا تشکیلاتی به نام شورای ملی مقاومت پدید آوردند. یک سال بعد اختلاف میان اعضای شورای مقاومت افزایش یافت که دلیل آن نزدیکی رجوی و مجاهدین به صدام و دولت عراق بود. پس از فروپاشی مقاومت، رجوی و مجاهدین به عراق رفتند. رجوی که بعد از کشته شدن همسر اولش اشرف ربیعی، با فیروزه دختر بنی صدر ازدواج کرده بود، پس از مدتی از او جدا شد و با مریم قجرعضدانلو، زن مهدی ابریشمچی، برخلاف موازین شرع اسلام ازدواج کرد و نام آن را انقلاب ایدئولوژیک و ارتقای رهبری نهاد. مجاهدین با رهبری رجوی، در جنگ ۸سالۀ عراق علیه ایران، دولت عراق را با جاسوسی و عملیات نظامی علیه ایران یاری رساندند و دو حملۀ مهم به ایران ترتیب دادند (عملیات فروغ جاویدان و چلچراغ) که هردو به شکست انجامید. مجاهدین در دهۀ ۱۳۷۰ مریم قجرعضدانلو (رجوی) را به عنوان رئیس جمهور پیشنهادی و رهبر سازمان در اروپا، و رجوی را رهبر سازمان در عراق معرفی کردند. پس از سرنگونی حکومت صدام به دست نیروهای امریکایی و اشغال عراق، رجوی و افرادش برای حفظ جان خود، شرایط همکاری بی قید و شرط با ارتش امریکا را پذیرفتند. در تابستان ۱۳۸۶ رجوی و دیگر اعضای برجستۀ سازمان به مکانی در اردن منتقل شدند تا تحت حفاظت مقامات امنیتی آن کشور، ضمن جاسوسی برای دولت های عرب مخالف جمهوری اسلامی، نیروهای باقی ماندۀ خود را علیه ایران سازماندهی کنند. هم اکنون از نظر بسیاری از مجامع بین المللی و کشورهای جهان به عنوان سازمانی تروریستی شناخته می شوند.
آخرین رهبر سازمان مجاهدین خلق ایران. در سال آخر دوره دبیرستان وارد انجمن حجتیّه شد و از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۰ش در دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران تحصیل کرد. در ۱۳۴۶ به واسطۀ حسین احمدی روحانی به تشکیلات سازمان مجاهدین، با رهبری محمد حنیف نژاد، معرفی شد تا در گروه ایدئولوژی و سپس در بخش سیاسی و تبلیغات به کار گرفته شود. وی به عنوان مترجم هیئت اعزامی به الفتح، برای برقراری رابطه با سازمان آزادی بخش فلسطین و آموزش اعضای سازمان به اردن سفر کرد. پس از بازگشت، به ردۀ دوم کادر مرکزی سازمان ارتقا یافت (۱۳۵۰). در همان سال به همراه دیگر رهبران و اعضای سازمان دستگیر و به اعدام محکوم شد، اما پس از بازجویی ها و نیز اقدام های برادرش کاظم رجوی که در سوئیس وکیل بود و همکاری هایی که با مأموران ساواک کرد، سرانجام حکم وی به حبس ابد تغییر یافت. در فاصلۀ سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۴ با همکاری بسیاری از اعضا و هواداران زندانی شدۀ مجاهدین در سراسر کشور، به رهبر بلامنازع این گروه در زندان تبدیل شد. با پیروزی انقلاب اسلامی و باز شدن درهای زندان ها، رهایی یافت و با استفاده از ناآرامی های بهمن ۱۳۵۷، فعالیت های تشکیلاتی خود را از سر گرفت. وی پس از آن که صلاحیتش برای ریاست جمهوری رد شد، خود را به ابوالحسن بنی صدر نزدیک کرد. پس از تصویب عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور در خرداد ۱۳۶۰، رجوی و مجاهدین اعلام مبارزۀ همه جانبه و علنی کردند (۳۰ خرداد) که به شکست آنان انجامید. بنی صدر و رجوی به پاریس گریختند و در آن جا تشکیلاتی به نام شورای ملی مقاومت پدید آوردند. یک سال بعد اختلاف میان اعضای شورای مقاومت افزایش یافت که دلیل آن نزدیکی رجوی و مجاهدین به صدام و دولت عراق بود. پس از فروپاشی مقاومت، رجوی و مجاهدین به عراق رفتند. رجوی که بعد از کشته شدن همسر اولش اشرف ربیعی، با فیروزه دختر بنی صدر ازدواج کرده بود، پس از مدتی از او جدا شد و با مریم قجرعضدانلو، زن مهدی ابریشمچی، برخلاف موازین شرع اسلام ازدواج کرد و نام آن را انقلاب ایدئولوژیک و ارتقای رهبری نهاد. مجاهدین با رهبری رجوی، در جنگ ۸سالۀ عراق علیه ایران، دولت عراق را با جاسوسی و عملیات نظامی علیه ایران یاری رساندند و دو حملۀ مهم به ایران ترتیب دادند (عملیات فروغ جاویدان و چلچراغ) که هردو به شکست انجامید. مجاهدین در دهۀ ۱۳۷۰ مریم قجرعضدانلو (رجوی) را به عنوان رئیس جمهور پیشنهادی و رهبر سازمان در اروپا، و رجوی را رهبر سازمان در عراق معرفی کردند. پس از سرنگونی حکومت صدام به دست نیروهای امریکایی و اشغال عراق، رجوی و افرادش برای حفظ جان خود، شرایط همکاری بی قید و شرط با ارتش امریکا را پذیرفتند. در تابستان ۱۳۸۶ رجوی و دیگر اعضای برجستۀ سازمان به مکانی در اردن منتقل شدند تا تحت حفاظت مقامات امنیتی آن کشور، ضمن جاسوسی برای دولت های عرب مخالف جمهوری اسلامی، نیروهای باقی ماندۀ خود را علیه ایران سازماندهی کنند. هم اکنون از نظر بسیاری از مجامع بین المللی و کشورهای جهان به عنوان سازمانی تروریستی شناخته می شوند.
wikijoo: رجوی،_مسعود_(طبس_۱۳۲۷ش)