رجوم

لغت نامه دهخدا

رجوم. [ رُ ] ( ع مص ) رَجْم. سنگسار کردن و راندن باشد و چون وارد شده است که شیاطین به آسمان برمی شدند و استراق سمع نموده اخبار آسمانی را به کاهنان می رساندند تا مردم را روی بدیشان کنند و در ضلالت افکنند پس از ولادت حضرت رسول ( ص ) آنان را به تیرهای شهاب از برشدن به آسمان رجم نموده منع فرمودند. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به رجم شود.

رجوم. [ رُ ] ( ع اِ ) ج ِ رَجْم. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). ستاره ها که به آن رانده شوند شیاطین. ( غیاث اللغات ) ( از منتخب اللغات ) ( آنندراج ) : با انصار حق و اعوان اسلام که نجوم دین و رجوم شیاطین بودند روی به دیار هند آورد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 292 ). سلطان ارسلان جاذب را بر عقب او بفرستاد تا همچون رجوم نجوم در پی عفاریت بر اثر او میرفت تا او را از حدود خراسان بیرون کرد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 272 ). جمعی از رجوم فساد و نجوم عناد از قسمت حال و وسعت مجال و بطر رفاهیت و شیطنت و عصبیت خودرا به دیوار بالا مالیدند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 222 ). همه شب در هواجس آن وحشت و وساوس آن محنت مسامر نجوم بودم و مساور رجوم. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 68 ).
هرکه باشد طالع او زآن نجوم
نفس او کفار سوزد در رجوم.
مولوی.

رجوم. [ رَ ] ( ع ص ) راننده. ( غیاث اللغات ) ( از منتخب اللغات ) ( آنندراج ) :
گفت پیغمبر که اصحابی نجوم
رهروان را شمع و شیطان را رجوم.
مولوی.

فرهنگ فارسی

راننده

فرهنگ معین

(رُ جُ ) [ ع . ] (مص م . ) ۱ - سنگسار کردن . ۲ - راندن . ۳ - دشنام دادن .

گویش مازنی

/rajoom/ به قاعده - ردیف شده – جفت و جور شده

پیشنهاد کاربران

سنگسار کردن
رجم نمودن
تاراندن
به سنگ زدن
هر که باشد طالع او زان نجوم
نفس او کفار سوزد در رجوم
✏ �مولوی�

بپرس