رجوب

لغت نامه دهخدا

رجوب. [ رُ ] ( ع مص ) مصدر به معنی رجب. ( ناظم الاطباء ). بزرگ داشتن کسی را ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بزرگ داشتن. ( تاج المصادر بیهقی ). || تنها برآمدن چوب. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). || به سخن بد متهم کردن کسی را و دشنام دادن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || ترسیدن. ( مصادر اللغه زوزنی ) ( از اقرب الموارد ).

رجوب. [ رُ ] ( ع اِ ) ج ِ رَجَب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ازاقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به رَجَب شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس