لغت نامه دهخدا
رجم شیطان. [ رَ م ِ ش َ / ش ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجم شیاطین. رجم دیو. راندن شیطان. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). نوعی از ستاره باشد شعله مانند که ملایک بدفع شیاطین از آسمان می اندازند و نزد حکما بخارات بورقی است که به کره ناری مشتعل می شود. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ) :
تیرش که دستان ساخته زو رجم شیطان ساخته
عقرب ز پیکان ساخته تنین ز سوفار آمده.خاقانی.
کز بیم رجم برنشود دیو بر فلک
وز بهر عیب کم طلبد اعور آینه.خاقانی.
- رجم شهاب شدن شیطان ؛ رانده شدن وی :
بدعت ز روی حادثه پشت هدی شکست
شیطان خلاف قاعده رجم شهاب شد.خاقانی.
