لغت نامه دهخدا
رجلان. [ رَ ] ( ع ص ) ج ِ رَجَل. || ج ِ رَجُل. || ج ِ رَجِل. ( منتهی الارب ). || رَجْلان ، بمعنی پیاده. ( آنندراج ). مرد پیاده. ج ،رُجالی ̍، رَجالی ̍، رَجْلی ̍. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). پیاده. ( مهذب الاسماء ). کقوله : «زیارة بیت اﷲ رجلان حافیاً». ( از اقرب الموارد ).
رجلان. [ رُ] ( ع ص ) ج ِ راجل. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || ج ِ رَجیل. ( ناظم الاطباء ).
رجلان. [ رِ ] ( ع اِ ) به صیغه تثنیه ، یعنی دوپا. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). پاچه. پایزه. پازه. || دو پارچه از زیر جامه. ( ناظم الاطباء ). فرهنگ فارسی
به صیغه تثنیه یعنی دو پا پاچه پایزه پازه یا دو پارچه از زیر جامه. دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی
رَجُلَانِ: دو مرد
ریشه کلمه:
رجل (۷۳ بار)
