رجعت به معنای لفظی «بازگشت»، یکی از اساسی ترین باورهای مذهب تشیع است که اصطلاحاً، به زنده شدن مردگان پس از مرگشان، در قیام مهدی موعود اشاره دارد. به باور مسلمانان، این واقعه در امت های پیش از اسلام، تحقق یافته است و به این مطلب در قرآن، بارها اشاره شده است. شیعیان با استناد به روایتی از پیامبر اسلام که بر اساس آن، هر آنچه در امت های سابق تحقق یافته است، بر امت پیامبر نیز رخ خواهد داد؛ رجعت را یکی از وقایع آخرالزمانی گزارش کرده اند که در اسلام نیز رخ خواهد داد. این موضوع همواره از مسائل مورد اختلاف شیعه و سنی بوده است و مناظرات و احتجاج های بسیاری در این خصوص بین این دو گروه صورت گرفته است.
... [مشاهده متن کامل]
شیعیان برای اثبات رجعت، به ادله مختلفی اعم از آیات قرآن، روایات، اجماع و عقل استناد کرده اند. در عقیده شیعیان، بر سر وقوع رجعت، اختلافی وجود ندارد و اجماع شیعیان در این خصوص، از جمله استدلال ها بر اثبات رجعت بشمار می آید. با این وجود، در میان شیعیان در شیوه و ویژگی های تحقق آن، اختلافاتی گزارش شده است. برخی از منابع شیعی، این واقعه را یکی از علائم آخرالزمان و قیام حجت بن الحسن گزارش کرده اند و برخی آن را در یکی از وقایع در حین ظهور حجت بن الحسن دانسته اند. برخی منابع نیز از وقوع رجعت پس از قیام حجت بن الحسن یاد کرده اند.
واژه رجعت از ریشه رجع و مصدر مرة، به معنای «بازگشتی یکتا و ویژه» است. در لغتنامه های لسان العرب و اقرب الموارد، واژه های کرّه، ردّ، حشر و إیاب به عنوان لغت های مترادف رجعت گزارش شده است.
رجعت در اصطلاح از باورهای اسلامی است که جایگاه ویژه ای نزد شیعیان امامیه دارد. جوهری و فیروزآبادی در تعریف اصطلاحی رجعت به بازگشت به دنیا پس از مرگ اشاره کرده اند. بر اساس تعریف اصطلاحی دانشنامه جهان اسلام، رجعت به معنای بازگشت درگذشتگان از دنیا، پیش از قیامت است.
خوارزمی در مفتاح العلوم، معنای اصطلاحی رجعت در نزد شیعیان را بازگشت امام پس از مرگ یا پس از غیبت گزارش کرده است. بنا به گفته کیانی فرید در دانشنامه جهان اسلام، خوارزمی در این گزارش، در تعریف اصطلاحی رجعت و ظهور مهدی، دچار اشتباه شده است. در برخی روایات و ادعیه در منابع شیعی، از واژه إیاب یاد شده است که مترادفی برای رجعت بوده است.
بنابر گزارش دانشنامه جهان اسلام، با توجه به شباهت بازگشت به حیات مادی در دنیا و زنده شدن مردگان در قیامت و همین طور با توجه به باور تمام مذاهب اسلامی به حشر و معاد جسمانی در قیامت؛ امکان بازگشت و رجعت مردگان، پیش از قیامت در باور تمام فرق و مذاهب اسلامی، پذیرفتنی است. مسئله رجعت، همواره یکی از موضوعات مورد مناقشه بین شیعه و سنی بوده است و مناظرات و احتجاج هایی در این خصوص صورت گرفته است.
... [مشاهده متن کامل]
شیعیان برای اثبات رجعت، به ادله مختلفی اعم از آیات قرآن، روایات، اجماع و عقل استناد کرده اند. در عقیده شیعیان، بر سر وقوع رجعت، اختلافی وجود ندارد و اجماع شیعیان در این خصوص، از جمله استدلال ها بر اثبات رجعت بشمار می آید. با این وجود، در میان شیعیان در شیوه و ویژگی های تحقق آن، اختلافاتی گزارش شده است. برخی از منابع شیعی، این واقعه را یکی از علائم آخرالزمان و قیام حجت بن الحسن گزارش کرده اند و برخی آن را در یکی از وقایع در حین ظهور حجت بن الحسن دانسته اند. برخی منابع نیز از وقوع رجعت پس از قیام حجت بن الحسن یاد کرده اند.
واژه رجعت از ریشه رجع و مصدر مرة، به معنای «بازگشتی یکتا و ویژه» است. در لغتنامه های لسان العرب و اقرب الموارد، واژه های کرّه، ردّ، حشر و إیاب به عنوان لغت های مترادف رجعت گزارش شده است.
رجعت در اصطلاح از باورهای اسلامی است که جایگاه ویژه ای نزد شیعیان امامیه دارد. جوهری و فیروزآبادی در تعریف اصطلاحی رجعت به بازگشت به دنیا پس از مرگ اشاره کرده اند. بر اساس تعریف اصطلاحی دانشنامه جهان اسلام، رجعت به معنای بازگشت درگذشتگان از دنیا، پیش از قیامت است.
خوارزمی در مفتاح العلوم، معنای اصطلاحی رجعت در نزد شیعیان را بازگشت امام پس از مرگ یا پس از غیبت گزارش کرده است. بنا به گفته کیانی فرید در دانشنامه جهان اسلام، خوارزمی در این گزارش، در تعریف اصطلاحی رجعت و ظهور مهدی، دچار اشتباه شده است. در برخی روایات و ادعیه در منابع شیعی، از واژه إیاب یاد شده است که مترادفی برای رجعت بوده است.
بنابر گزارش دانشنامه جهان اسلام، با توجه به شباهت بازگشت به حیات مادی در دنیا و زنده شدن مردگان در قیامت و همین طور با توجه به باور تمام مذاهب اسلامی به حشر و معاد جسمانی در قیامت؛ امکان بازگشت و رجعت مردگان، پیش از قیامت در باور تمام فرق و مذاهب اسلامی، پذیرفتنی است. مسئله رجعت، همواره یکی از موضوعات مورد مناقشه بین شیعه و سنی بوده است و مناظرات و احتجاج هایی در این خصوص صورت گرفته است.
