رجبه

لغت نامه دهخدا

( رجبة ) رجبة. [ رُ ب َ ] ( ع اِ ) دام گرگ. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). دام برای گرفتن شکار. ( از اقرب الموارد ). || ستون یا دیواری که زیر درخت پربار بنا کنند تا بر آن اعتماد کند. ج ، رُجُب. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). بنایی که برای تکیه دادن درخت در زیر آن سازند. ( از اقرب الموارد ). || پیوند نخستین انگشت. ( ناظم الاطباء ). || حلقوم خر. ج ، رَواجِب. ( ناظم الاطباء ).
رجبه. [ ] ( اِ ) گیاهی است که ساقه های نبات آن به لیف مشابه و از آن ستبرتر بود و چون خشک شود به خوشه انگور خشک شده ماند و او را طعم و بوی نباشد. ( از تذکره صیدنه ابوریحان بیرونی ).

پیشنهاد کاربران

بپرس