رجبعلی نکوگویان ( ۱۲۶۲ – ۲۲ شهریور ۱۳۴۰ ) مشهور به رجبعلی خیاط، عارف معاصر اهل ایران بود.
پدرش، مشهدی باقر، پیشه ور بود. رجبعلی نکوگویان در روز ۲۲ شهریور ۱۳۴۰ هجری شمسی و در سن ۷۸ سالگی درگذشت.
او را از عارفان و اهل باطن دانسته اند و گفته شده که توانایی دیدن حقیقت باطن افراد ( در اصطلاح شیعی: چشم برزخی ) را داشته است. قبر او در ابن بابویه تهران است.
... [مشاهده متن کامل]
رجبعلی نکوگویان در سن دوازده سالگی پدرش را از دست داد. رجبعلی نکوگویان دارای ۹ فرزند، شامل: پنج پسر و چهار دختر بود که یکی از دخترانش در کودکی از دنیا رفت. رجبعلی نکوگویان در عالم سیاست نبود، وی پایبند به احکام شریعت و مقلد سید محمد حجت کوه کمری بود.
او برای اداره زندگی خود، شغل خیاطی را انتخاب کرد و از این رو به «رجبعلی خیاط» معروف شد.
زندگی نامه و گفته های رجبعلی توسط محمد محمدی ری شهری با عنوان کیمیای محبت به چاپ رسید. این کتاب که بسیار مورد توجه قرار گرفت تا سال ۹۲ به چاپ چهل و سوم رسید. ناشر این کتاب انتشارات مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث است.
خانه خشتی رجبعلی که از پدرش به ارث برده بود در خیابان مولوی کوچه سیاه ها ( شهید منتظری ) قرارداشت. وی تا پایان عمر در همین خانه زیست. خانه رجبعلی کارگاه خیاطی او نیز بود.
در سال ۱۳۸۷ کتابی به نام «عارف سازی و معرفت سوزی» نوشته منصور کیانی در رد برخی مدعیات رجبعلی خیاط منتشر شد. این کتاب با رویکرد انتقادی، بسیاری از مدعیات رجبعلی خیاط را به چالش کشیده است. بایگانی شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine
علی اکبر رشاد رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی نیز در سخنانی با کنایه زدن به رجبعلی خیاط گفته است: «البته من مخالف عرفان نیستم مثلاً عرفان محی الدین داریم که عرفان نظری را تأسیس کرده است اما ای کاش عرفان همین محی الدین را ترویج می کردیم الان خیاط، بغال و بزاز و … را الگو می کنیم اینها افراد عوامی بودند که در عوامی خود متشرع بودند و به همین جهت عوالمی را طی کرده اند البته من به این افراد توهین نمی کنم و برایشان ارزش قائلم آن ها افراد بزرگی بودند اما نمی توانند امروزه الگو باشند آنها در عوامی خود پیشرفت کردند درحالی که عرفان معرفت و سواد می خواهد به جامعه دانشگاهی امروز نباید چنین افرادی را این گونه تبدیل به الگو کنیم و جامعه معرفی کنیم. »
پدرش، مشهدی باقر، پیشه ور بود. رجبعلی نکوگویان در روز ۲۲ شهریور ۱۳۴۰ هجری شمسی و در سن ۷۸ سالگی درگذشت.
او را از عارفان و اهل باطن دانسته اند و گفته شده که توانایی دیدن حقیقت باطن افراد ( در اصطلاح شیعی: چشم برزخی ) را داشته است. قبر او در ابن بابویه تهران است.
... [مشاهده متن کامل]
رجبعلی نکوگویان در سن دوازده سالگی پدرش را از دست داد. رجبعلی نکوگویان دارای ۹ فرزند، شامل: پنج پسر و چهار دختر بود که یکی از دخترانش در کودکی از دنیا رفت. رجبعلی نکوگویان در عالم سیاست نبود، وی پایبند به احکام شریعت و مقلد سید محمد حجت کوه کمری بود.
او برای اداره زندگی خود، شغل خیاطی را انتخاب کرد و از این رو به «رجبعلی خیاط» معروف شد.
زندگی نامه و گفته های رجبعلی توسط محمد محمدی ری شهری با عنوان کیمیای محبت به چاپ رسید. این کتاب که بسیار مورد توجه قرار گرفت تا سال ۹۲ به چاپ چهل و سوم رسید. ناشر این کتاب انتشارات مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث است.
خانه خشتی رجبعلی که از پدرش به ارث برده بود در خیابان مولوی کوچه سیاه ها ( شهید منتظری ) قرارداشت. وی تا پایان عمر در همین خانه زیست. خانه رجبعلی کارگاه خیاطی او نیز بود.
در سال ۱۳۸۷ کتابی به نام «عارف سازی و معرفت سوزی» نوشته منصور کیانی در رد برخی مدعیات رجبعلی خیاط منتشر شد. این کتاب با رویکرد انتقادی، بسیاری از مدعیات رجبعلی خیاط را به چالش کشیده است. بایگانی شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine
علی اکبر رشاد رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی نیز در سخنانی با کنایه زدن به رجبعلی خیاط گفته است: «البته من مخالف عرفان نیستم مثلاً عرفان محی الدین داریم که عرفان نظری را تأسیس کرده است اما ای کاش عرفان همین محی الدین را ترویج می کردیم الان خیاط، بغال و بزاز و … را الگو می کنیم اینها افراد عوامی بودند که در عوامی خود متشرع بودند و به همین جهت عوالمی را طی کرده اند البته من به این افراد توهین نمی کنم و برایشان ارزش قائلم آن ها افراد بزرگی بودند اما نمی توانند امروزه الگو باشند آنها در عوامی خود پیشرفت کردند درحالی که عرفان معرفت و سواد می خواهد به جامعه دانشگاهی امروز نباید چنین افرادی را این گونه تبدیل به الگو کنیم و جامعه معرفی کنیم. »
