رجب بن حسین

لغت نامه دهخدا

رجب بن حسین. [ رَ ج َ ب ِب ْ ن ِ ح ُ س َ ] ( اِخ ) ابن حسین بن علوان حموی الاصل دمشقی. او در علوم فلکی و موسیقی و ریاضی و از جمله هیأت و حساب سخت استاد بود. محبی گفته :رجب معروف تر از آن است که در عالم موسیقی مقام او را شرح دهیم. وی آهنگهایی دل انگیز میساخت ولی آواز اوخوب نبود. رجب موسیقی را در قاهره آموخت و خود به سال 1087 هَ. ق. در دمشق درگذشت. ( از اعلام زرکلی ).

فرهنگ فارسی

رجب بن حسین بن علوان حموی الاصل دمشقی او در علوم فلکی و موسیقی و ریاضی و از جمله هیات و حساب سخت استاد بود .

پیشنهاد کاربران

بپرس