رجایی ، محّمدعلی (قزوین ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۶۰ش)
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
از مبارزان مسلمان و اولین نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران. فرزند کربلایی عبدالصمد بود و از دوران کودکی و نوجوانی تمایلات مذهبی داشت . پس از درگذشت پدر در ۱۳۲۶ برای امرار معاش به تهران آمد و به شاگردی در مغازه ها و دست فروشی مشغول شد. در ۱۳۲۸ با مدرک تحصیلی ششم ابتدایی در نیروی هوایی استخدام شد و همزمان تحصیلاتش را شبانه تا دیپلم ادامه داد. وی که از هواداران فداییان اسلام بود، پس از پنج سال خدمت در ارتش ، استعفا کرد. محمدعلی رجایی همچنین از هواداران نهضت مقاومت ملی بود و مدتی نیز به آموزگاری پرداخت و در بیجار مشغول خدمت گردید. در ۱۳۳۵به جهت ادامۀ تحصیل وارد دانشسرای عالی شد و در ۱۳۳۸ در رشتۀ فلسفه و علوم تربیتی فارغ التحصیل گردید و به تدریس در دبیرستان های تهران و قزوین پرداخت . وی با شرکت در جلسات درس و تفسیر قرآن آیت الله طالقانی در مسجد هدایت ، روابط نزدیکی با ایشان برقرار کرد و پس از تأسیس نهضت آزادی ایران ، به عضویت آن درآمد و در اردیبهشت ۱۳۴۲ به جرم فعالیت سیاسی دستگیر و پس از ۴۸ روز آزاد شد. او مدتی هم به سازمان مجاهدین خلق ایران علاقه نشان داد و با آن همکاری کرد و بعد از تغییر ایدئولوژی آن سازمان ، به هیئت های مؤتلفه اسلامی پیوست و در تشکیل مؤسسه فرهنگی و امداد رفاه شرکت کرد. وی در اوایل دهۀ ۱۳۵۰ در ادامۀ مبارزاتش با رژیم پهلوی به سوریه و لبنان و فرانسه رفت و مدتی پس از بازگشت به کشور در ۶ آذر ۱۳۵۳ ساواک وی را دستگیر و زندانی کرد و تا ۱۳۵۷ در زندان بود. با پیروزی انقلاب اسلامی ، وی در صحنه های فرهنگی ـ سیاسی متعددی چون بازنگری در کتب درسی آموزش و پرورش ، کفالت وزارت آموزش و پرورش ، نمایندگی مجلس شورای ملی ، نخست وزیری و ریاست جمهوری (۱۱ مرداد ۱۳۶۰) حضور یافت . دوران نخست وزیری او با جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و تنش های سیاسی فزاینده با بنی صدر همراه بود . دورۀ ریاست جمهوری او تنها ۲۹ روز به طول انجامید و در انفجار دفتر کارش توسط اعضای سازمان مجاهدین خلق، در ۸ شهریور ۱۳۶۰، همراه با محمدجواد باهنر، نخست وزیر، به شهادت رسید.
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
رجایی ، محّمدعلی
از مبارزان مسلمان و اولین نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران. فرزند کربلایی عبدالصمد بود و از دوران کودکی و نوجوانی تمایلات مذهبی داشت . پس از درگذشت پدر در ۱۳۲۶ برای امرار معاش به تهران آمد و به شاگردی در مغازه ها و دست فروشی مشغول شد. در ۱۳۲۸ با مدرک تحصیلی ششم ابتدایی در نیروی هوایی استخدام شد و همزمان تحصیلاتش را شبانه تا دیپلم ادامه داد. وی که از هواداران فداییان اسلام بود، پس از پنج سال خدمت در ارتش ، استعفا کرد. محمدعلی رجایی همچنین از هواداران نهضت مقاومت ملی بود و مدتی نیز به آموزگاری پرداخت و در بیجار مشغول خدمت گردید. در ۱۳۳۵به جهت ادامۀ تحصیل وارد دانشسرای عالی شد و در ۱۳۳۸ در رشتۀ فلسفه و علوم تربیتی فارغ التحصیل گردید و به تدریس در دبیرستان های تهران و قزوین پرداخت . وی با شرکت در جلسات درس و تفسیر قرآن آیت الله طالقانی در مسجد هدایت ، روابط نزدیکی با ایشان برقرار کرد و پس از تأسیس نهضت آزادی ایران ، به عضویت آن درآمد و در اردیبهشت ۱۳۴۲ به جرم فعالیت سیاسی دستگیر و پس از ۴۸ روز آزاد شد. او مدتی هم به سازمان مجاهدین خلق ایران علاقه نشان داد و با آن همکاری کرد و بعد از تغییر ایدئولوژی آن سازمان ، به هیئت های مؤتلفه اسلامی پیوست و در تشکیل مؤسسه فرهنگی و امداد رفاه شرکت کرد. وی در اوایل دهۀ ۱۳۵۰ در ادامۀ مبارزاتش با رژیم پهلوی به سوریه و لبنان و فرانسه رفت و مدتی پس از بازگشت به کشور در ۶ آذر ۱۳۵۳ ساواک وی را دستگیر و زندانی کرد و تا ۱۳۵۷ در زندان بود. با پیروزی انقلاب اسلامی ، وی در صحنه های فرهنگی ـ سیاسی متعددی چون بازنگری در کتب درسی آموزش و پرورش ، کفالت وزارت آموزش و پرورش ، نمایندگی مجلس شورای ملی ، نخست وزیری و ریاست جمهوری (۱۱ مرداد ۱۳۶۰) حضور یافت . دوران نخست وزیری او با جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و تنش های سیاسی فزاینده با بنی صدر همراه بود . دورۀ ریاست جمهوری او تنها ۲۹ روز به طول انجامید و در انفجار دفتر کارش توسط اعضای سازمان مجاهدین خلق، در ۸ شهریور ۱۳۶۰، همراه با محمدجواد باهنر، نخست وزیر، به شهادت رسید.