رجاوه

لغت نامه دهخدا

( رجاوة ) رجاوة. [ رَ وَ ] ( ع اِ ) امید. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). امید. ضد یأس. ( آنندراج ). و رجوع به رجو و رجا و رجاء شود.

رجاوة. [ رَ وَ ] ( ع مص ) مصدر به معنی رجو. ( ناظم الاطباء ). امید داشتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( تاج المصادربیهقی ) ( از اقرب الموارد ). || ترسیدن. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به رجا و رجاء و رجو شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس