رثان

لغت نامه دهخدا

رثان. [ رَ ] ( ع اِ ) باران پیاپی که مابین آن اندک سکون باشد. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس