رتبه بندی نیلسن ( انگلیسی: Nielsen ratings ) یک نظام اندازه گیری و سنجش تعدادِ مخاطبان و تماشاگران است که نخستین بار توسط «رابرت اف. اِلدر» و «لوئیس اف. وودراف» ایجاد شد و سپس به «شرکت نیلسن» فروخته شد. این سیستم به اندازه گیری تعداد و ترکیب بندی تماشاگران و مخاطبان برنامه های رادیویی و تلویزیونی در ایالات متحده آمریکا می پردازد.
بنیاد «پژوهش های رسانه ای نیلسن» بعدها توسط «آرتور سی. نیلسن» بنیان نهاده شد. او یک تحلیل گر بازاریابی بود که کارش را در دههٔ ۲۰ میلادی در زمینه تحلیلِ تبلیغاتِ نامِ تجاری آغاز کرده بود و در دههٔ ۳۰ میلادی، بیشتر در زمینه بازاریابی رادیویی فعالیت می کرد که در اوج کاری خود، به «رتبه بندی رادیویی نیلسن» منجر شد. او در این راه، آمار دقیقی از برنامه های رادیویی و بازارِ کاری آن، برای تهیه کنندگان و تولیدکنندگان فراهم می آورد.
نخستین رتبه بندی برنامه های رادیویی در هفتهٔ اولِ ماه دسامبر ۱۹۴۷ منتشر شد که طی آن، ۲۰ برنامهٔ برتر رادیویی در ۴ حوزهٔ گوناگون ارزیابی شده بود: ( ۱ ) تعداد کلی مخاطبان ( ۲ ) میانگین شنوندگان ( ۳ ) تعدادِ تجمعی مخاطبان ( ۴ ) میزان ارزش پولی ای که هر خانوار با در نظر گرفتن استعداد و زمان سپری شده، صرف کرده است.
در سال ۱۹۵۰، نیلسن به تلویزیون روی آورد و از همان روشی که برای رتبه بندی رادیویی استفاده می کردند، برای رده بندی تلویزیونی هم استفاده کرد. از آن هنگام تاکنون، این روش، راه کارِ اصلی سنجش تعداد مخاطبان و تماشاگران و همچنین آمارهای مربوط به آن، در صنعتِ تلویزیونیِ سرتاسر دنیا بوده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبنیاد «پژوهش های رسانه ای نیلسن» بعدها توسط «آرتور سی. نیلسن» بنیان نهاده شد. او یک تحلیل گر بازاریابی بود که کارش را در دههٔ ۲۰ میلادی در زمینه تحلیلِ تبلیغاتِ نامِ تجاری آغاز کرده بود و در دههٔ ۳۰ میلادی، بیشتر در زمینه بازاریابی رادیویی فعالیت می کرد که در اوج کاری خود، به «رتبه بندی رادیویی نیلسن» منجر شد. او در این راه، آمار دقیقی از برنامه های رادیویی و بازارِ کاری آن، برای تهیه کنندگان و تولیدکنندگان فراهم می آورد.
نخستین رتبه بندی برنامه های رادیویی در هفتهٔ اولِ ماه دسامبر ۱۹۴۷ منتشر شد که طی آن، ۲۰ برنامهٔ برتر رادیویی در ۴ حوزهٔ گوناگون ارزیابی شده بود: ( ۱ ) تعداد کلی مخاطبان ( ۲ ) میانگین شنوندگان ( ۳ ) تعدادِ تجمعی مخاطبان ( ۴ ) میزان ارزش پولی ای که هر خانوار با در نظر گرفتن استعداد و زمان سپری شده، صرف کرده است.
در سال ۱۹۵۰، نیلسن به تلویزیون روی آورد و از همان روشی که برای رتبه بندی رادیویی استفاده می کردند، برای رده بندی تلویزیونی هم استفاده کرد. از آن هنگام تاکنون، این روش، راه کارِ اصلی سنجش تعداد مخاطبان و تماشاگران و همچنین آمارهای مربوط به آن، در صنعتِ تلویزیونیِ سرتاسر دنیا بوده است.
wiki: رتبه بندی نیلسن