رتاء

لغت نامه دهخدا

رتاء. [ رَت ْ تا ] ( ع ص ) مؤنث اَرَت . زن گنگلاج. ( ناظم الاطباء ). زنی که گرفتگی زبان داشته باشد. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس