ربیین

لغت نامه دهخدا

ربیین. [ رِب ْ بی یی ] ( ع اِ ) ج ِ رِبّی ( در حالت نصب و جر ). ( از اقرب الموارد ). رجوع به رِبّی و ربیون شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس