ربیل

لغت نامه دهخدا

ربیل. [ رَ ] ( ع ص ) دزد خبیث که تنها در پی دزدی باشد و بی سپر جنگ نماید. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

ربیل. [ رِب ْ بی ] ( اِخ ) برادر جمال اسدی است ، آن دو را آثاری است در جنگ قادسیه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس