( ربیعةبن یحیی ) ربیعةبن یحیی. [ رَ ع َ ت ِ ن ِ ی َح ْ یا ] ( اِخ ) ابن معاویة، معروف به اعشی تَغْلِب از بنی تغلب. شاعری بود که در دوران خلافت امویان شهرت یافت. زادگاه ربیعة در اطراف موصل بود، به شام مسافرت کرد و در آنجا به ولیدبن عبدالملک پیوست و به مدح وی پرداخت. یاقوت گفته است : ربیعة مسیحی بود و بمذهب مسیحی درگذشت گاهی در بادیه و زمانی در شهر اقامت می ورزید. مرگ وی به سال 92 هَ. ق. روی داد. ( از اعلام زرکلی چ جدید ج 3 ). و رجوع به معجم الادباء ص 207 ج 4 شود.
فرهنگ فارسی
ربیعه بن یحیی بن معاویه معروف به اعشی تغلب از بنی تغلب شاعری بود که در دوران خلافت امویان شهرت یافت .
