ربیعهبن عبدا

لغت نامه دهخدا

( ربیعةبن عبدا ) ربیعةبن عبدا. [رَ ع َ ت ِ ن ِ ع َ دِل ْ لاه ] ( اِخ ) ابن هُدَیربن عبدالعزی بن عامربن حارث بن حارثةبن سعدبن تمیم بن مرة تمیمی... در زمان حضرت رسول ( ص ) بدنیا آمد و از ابوبکر و عمر و جز آن دو روایت دارد. ابن ابوعاصم مرگ وی را بسال 93 هَ. ق. نوشته است. ( از الاصابة ج 1 قسم 2 ). و رجوع به عقدالفرید ج 3 ص 342 و قاموس الاعلام ترکی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس