ربیعهبن سعد

لغت نامه دهخدا

( ربیعةبن سعد ) ربیعةبن سعد. [ رَ ع َ ت ِ ن ِ س َ ] ( اِخ ) اسلمی ، مکنی به ابوفراس. بخاری او را از صحابه حضرت بشمار آورده و گفته او درک حضور حضرت کرده است ، ولی مؤلف الاصابة گوید شاید همان ربیعةبن کعب باشد. ( از الاصابة ج 1 قسم 1 ). رجوع به ربیعةبن کعب شود.

فرهنگ فارسی

اسلمی مکنی به ابو فراس بخاری او را از صحابه حضرت بشمار آورده و گفته : او درک حضور بشمار آورده و گفته : او درک حضور حضرت کرده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس