ربیعهبن نزار

لغت نامه دهخدا

( ربیعةبن نزار ) ربیعةبن نزار. [ رَ ع َ ت ِ ن ِ ن ِ ] ( اِخ ) ابن معدبن عدنان ، جد جاهلی قدیم بود. فرزندان وی میان یمامه و بحرین و عراق سکونت داشتند. از نسل وی بنی اسد و عنترة و وائل و جدیلة و دئل و دیگران بودند و از آن قبیله ها شعبه های بیشماری جدا شد که تا امروز وجود دارند. ( از اعلام زرکلی ج 3 چ جدید ). و رجوع به منتهی الارب و انساب سمعانی و عقدالفرید ج 3 ص 286 و حلل السندسیة ص 294و تاریخ کرد ص 110 و تاریخ گزیده چ لندن ص 126 شود.

فرهنگ فارسی

ربیعه بن نزار بن معد بن عدنان جد جاهلی قدیم بود فرزندان وی میان یمامه و بحر بن و عراق سکونت داشتند.

پیشنهاد کاربران

بپرس