ربوبی. [ رَ بی ی / بی ] ( از ع ، ص نسبی ) نسبت به رب. ( المنجد ). منسوب الی رب علی غیر قیاس. ( ازآنندراج ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). خدایی. الهی.منسوب به رب بدون قیاس ، یا به ربوبیت و باء فتحه داده شده است چنانکه در بصری است. ( از اقرب الموارد ). - علم ربوبی ؛ علم خدایی.
فرهنگ فارسی
منسوب به رب، ربانی، خدایی ( صفت ) منسوب به رب خدایی الهی ربانی .
