ربذ
لغت نامه دهخدا
ربذ. [ رِ ب َ ] ( ع ص ) سبک پا در رفتار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).
- ربذالعنان ؛ تنها گریزنده. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
ربذ. [ رِ ب َ ] ( ع اِ ) ج ِ رِبْذة. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به رِبْذة شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید