ربایب. [ رَ ی ِ ] ( ع اِ ) ربائب. ج ِ ربیبة، بمعنی دایه و آنکه بجای وی باشد. ( ناظم الاطباء ) : امرای اطراف همه صنایع دولت و ربایب نعمت خاندان قدیم و دودمان کریم اویند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 134 ). و رجوع به ربیبة در همه معانی و ربائب شود.
