[ویکی نور] آیت الله عبدالرحیم ربانی شیرازی در سال 1301ش در شیراز به دنیا آمد. تا سن 20 سالگی نزد پدر، آداب زندگی معاشرت، تحصیل و کسب و کار را فرا گرفت.
عبدالرحیم پس از آموختن روش زندگی و چگونگی اداره آن، تصمیم به زندگی مستقلی گرفت. ابتدا مغازه ای کوچک در بازار شیراز دست و پا کرد و از کنار پدر به آنجا رفت. انصاف او با مشتریان سبب شده بود که بیشتر اوقات دکانش محل ازدحام جمعیتی از زائران مرقد مطهر احمد بن موسی (شاهچراغ) باشد که برای خرید سوغات به بازار آمده بودند.
ربانی شیرازی در کنار فعالیت های شغلی، برای تکمیل اطلاعات دینی به مدرسه علمیه آقا بابا خان رفت.
بعد چندی در سال 1327ش پس از کسب علم و معرفت در حوزه علمیه شیراز - در زمان مرجعیت آیةالله بروجردی - به قم مشرف شد. چند سالی در مدرسه حجتیه مسکن گزید و از درس اساتید و مراجع معظم آن زمان از جمله حضرت آیةالله بروجردی بهره مند شد تا آنکه ازدواج کرد و به منزلی که در یکی از محله های مستضعف نشین قم اجاره کرده بود نقل مکان نمود. بنا داشت که از سهم امام مصرف نکند و به همین سبب برای امرار معاش به کسب و کار پرداخت. چون کتاب شناس بود، بیشتر سعی می کرد که از طریق خرید و فروش کتاب هزینه زندگی اش را تأمین کند گاهی هم فرش معامله می کرد.
حضور آیةالله ربانی شیرازی در حوزه درس آیةالله بروجردی به گونه ای ملموس و محسوس بود که اگر تصادفاً روزی نمی توانست در کلاس درس حاضر شود، همگان متوجه عدم حضور وی می شدند. بارها اتفاق افتاده بود که آیةالله بروجردی از میان آن همه شاگرد که به درس وی حاضر می شدند سراغ آقای ربانی را گرفته بود و وقتی گفته می شد که کسالت دارد و مریض است افرادی را به نیابت از خود جهت عیادت و احوال پرسی او به منزلشان می فرستاد. جلب توجه استاد به شاگرد به سبب نقدهای دقیق علمی آیةالله ربانی به کلام حضرت آیةالله بروجردی بود که بارها استاد را وادار به تجدید نظر در رأی و مطلب ارائه شده کرده بود.
عبدالرحیم پس از آموختن روش زندگی و چگونگی اداره آن، تصمیم به زندگی مستقلی گرفت. ابتدا مغازه ای کوچک در بازار شیراز دست و پا کرد و از کنار پدر به آنجا رفت. انصاف او با مشتریان سبب شده بود که بیشتر اوقات دکانش محل ازدحام جمعیتی از زائران مرقد مطهر احمد بن موسی (شاهچراغ) باشد که برای خرید سوغات به بازار آمده بودند.
ربانی شیرازی در کنار فعالیت های شغلی، برای تکمیل اطلاعات دینی به مدرسه علمیه آقا بابا خان رفت.
بعد چندی در سال 1327ش پس از کسب علم و معرفت در حوزه علمیه شیراز - در زمان مرجعیت آیةالله بروجردی - به قم مشرف شد. چند سالی در مدرسه حجتیه مسکن گزید و از درس اساتید و مراجع معظم آن زمان از جمله حضرت آیةالله بروجردی بهره مند شد تا آنکه ازدواج کرد و به منزلی که در یکی از محله های مستضعف نشین قم اجاره کرده بود نقل مکان نمود. بنا داشت که از سهم امام مصرف نکند و به همین سبب برای امرار معاش به کسب و کار پرداخت. چون کتاب شناس بود، بیشتر سعی می کرد که از طریق خرید و فروش کتاب هزینه زندگی اش را تأمین کند گاهی هم فرش معامله می کرد.
حضور آیةالله ربانی شیرازی در حوزه درس آیةالله بروجردی به گونه ای ملموس و محسوس بود که اگر تصادفاً روزی نمی توانست در کلاس درس حاضر شود، همگان متوجه عدم حضور وی می شدند. بارها اتفاق افتاده بود که آیةالله بروجردی از میان آن همه شاگرد که به درس وی حاضر می شدند سراغ آقای ربانی را گرفته بود و وقتی گفته می شد که کسالت دارد و مریض است افرادی را به نیابت از خود جهت عیادت و احوال پرسی او به منزلشان می فرستاد. جلب توجه استاد به شاگرد به سبب نقدهای دقیق علمی آیةالله ربانی به کلام حضرت آیةالله بروجردی بود که بارها استاد را وادار به تجدید نظر در رأی و مطلب ارائه شده کرده بود.
wikinoor: ربانی_شیرازی،_عبدالرحیم