ربّانی، برهان الدّین (۱۹۴۰-2011م)
ربّانی، برهان الدّین
استاد دانشگاه و سیاستمدار افغان، از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶ رئیس جمهور افغانستان. در ۱۹۹۱، به همراه گروهی دیگر، «جبهۀ آزادی بخش ملی» را بنیاد نهاد که در ۱۹۹۲ بر دولت نجیب الله پیروز شد. ربانی، پس از این پیروزی، به ریاست دولت اسلامی افغانستان تعیین شد. اما جنبش آزادی بخش ملی به سرعت دچار چنددستگی شد و جنگ داخلی میان مجاهدان شورشی راه را برای طالبان باز کرد تا رژیم اسلامی سخت گیرانۀ خود را بر افغانستان تحمیل کنند. ربانی و دولتش ناچار شدند که در سپتامبر ۱۹۹۶ از کابل بگریزند و در مزارشریف، به عنوان تنها شهر بزرگ بیرون از کنترل طالبان، مستقر شوند. در اواسط سال ۲۰۰۰ نیروهای طرفدار ربّانی فقط در حدود پانزده درصد خاک افغانستان را در کنترل خود داشتند. ربانی، که از رهبران چریک های افغان و از اعضای اقلیت تاجیک افغانستان بود، هنگام منصوب شدن به ریاست جمهوری در ۱۹۹۲ وعده داد که برای وحدت چریک های جنگجوی افغان بکوشد و همۀ قوانین غیرشرعی مخالف حقوق اسلامی را ملغا کند. اما مخالفت بنیادگرایان حزب اسلامی، و پس از آن حملات طالبان، بیش از آن بود که دولت ربّانی در اوسط ۱۹۹۶ تاب تحمل آن را داشته باشد. پس از سرنگون شدن دولتش به دست طالبان در ۱۹۹۶، ربانی به تلاش برای پایان بخشیدن به جنگ و خون ریزی در افغانستان ادامه داد و رهبران کشورهای همسایه، به ویژه پاکستان و ایران، را تشویق کرد که طالبان را به انجام گفت وگوهای صلح مجاب کنند. ربانی در دانشگاه کابل و دانشگاه الازهر مصر در رشتۀ حقوق اسلامی تحصیل کرد. در ۱۹۷۲ به ریاست «جماعت اسلامی افغانستان»، که حزبی سیاسی اسلام گرا بود، انتخاب شد. در ۱۹۷۴ از دست حکومت داوود، که می خواست او را دستگیر کند، به پاکستان گریخت و جماعت اسلامی افغانستان نیز در جنگ با دولت نجیب الله و شوروی ها به دیگر مجاهدین افغان پیوست.
ربّانی، برهان الدّین
استاد دانشگاه و سیاستمدار افغان، از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶ رئیس جمهور افغانستان. در ۱۹۹۱، به همراه گروهی دیگر، «جبهۀ آزادی بخش ملی» را بنیاد نهاد که در ۱۹۹۲ بر دولت نجیب الله پیروز شد. ربانی، پس از این پیروزی، به ریاست دولت اسلامی افغانستان تعیین شد. اما جنبش آزادی بخش ملی به سرعت دچار چنددستگی شد و جنگ داخلی میان مجاهدان شورشی راه را برای طالبان باز کرد تا رژیم اسلامی سخت گیرانۀ خود را بر افغانستان تحمیل کنند. ربانی و دولتش ناچار شدند که در سپتامبر ۱۹۹۶ از کابل بگریزند و در مزارشریف، به عنوان تنها شهر بزرگ بیرون از کنترل طالبان، مستقر شوند. در اواسط سال ۲۰۰۰ نیروهای طرفدار ربّانی فقط در حدود پانزده درصد خاک افغانستان را در کنترل خود داشتند. ربانی، که از رهبران چریک های افغان و از اعضای اقلیت تاجیک افغانستان بود، هنگام منصوب شدن به ریاست جمهوری در ۱۹۹۲ وعده داد که برای وحدت چریک های جنگجوی افغان بکوشد و همۀ قوانین غیرشرعی مخالف حقوق اسلامی را ملغا کند. اما مخالفت بنیادگرایان حزب اسلامی، و پس از آن حملات طالبان، بیش از آن بود که دولت ربّانی در اوسط ۱۹۹۶ تاب تحمل آن را داشته باشد. پس از سرنگون شدن دولتش به دست طالبان در ۱۹۹۶، ربانی به تلاش برای پایان بخشیدن به جنگ و خون ریزی در افغانستان ادامه داد و رهبران کشورهای همسایه، به ویژه پاکستان و ایران، را تشویق کرد که طالبان را به انجام گفت وگوهای صلح مجاب کنند. ربانی در دانشگاه کابل و دانشگاه الازهر مصر در رشتۀ حقوق اسلامی تحصیل کرد. در ۱۹۷۲ به ریاست «جماعت اسلامی افغانستان»، که حزبی سیاسی اسلام گرا بود، انتخاب شد. در ۱۹۷۴ از دست حکومت داوود، که می خواست او را دستگیر کند، به پاکستان گریخت و جماعت اسلامی افغانستان نیز در جنگ با دولت نجیب الله و شوروی ها به دیگر مجاهدین افغان پیوست.
wikijoo: ربانی،_برهان_الدین_(۱۹۴۰)