ربالی
لغت نامه دهخدا
ربالی. [ رَ] ( اِخ ) ابوعمرو، حفص بن عمربن ربال بن ابراهیم بن عجلان مجاشعی ربالی بصری. او از عبدالوهاب ثقفی و مقدمی روایت دارد و ابراهیم حربی و عبداﷲبن محمدبن ناجیة از او روایت کردند. ربالی از ثقات راویان بود و بسال 258 هَ. ق. درگذشت. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
ربالی. [ رَ ] ( اِخ ) جعفربن محمد. او از ابوعاصم و حسین بن حفص اصفهانی روایت کرد، و حسن بن محمدبن شعبة بغدادی از وی روایت دارد. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید