رباق

لغت نامه دهخدا

رباق. [ رِ ] ( ع اِ ) ج ِ رِبْقة. رجوع به رِبْقة شود. || ج ِ رَبْقة. ( منتهی الارب ) ( متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). رجوع به ربقة شود. || ج ِ رَبْق. ( متن اللغة ). || ج ِ رِبْق ، رسن با گوشها که بر بره و بزغاله بندند. ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

جمع ربقه جمع ربق رسن با گوشها که بر بره و بزغاله بندند

پیشنهاد کاربران

بپرس