رباطه

لغت نامه دهخدا

( رباطة ) رباطة. [ رِ طَ ] ( ع مص ) رباطه. سخت شدن دل. ( ناظم الاطباء ). سنگین دل شدن. ( اقرب الموارد ) ( ازمتن اللغة ). || الهام کردن صبر و قوی دل گردانیدن کسی را. ( ناظم الاطباء ). الهام صبر و قوت قلب. ( از متن اللغة ). شکیبا گردانیدن. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس