رباجی. [ رَ جی ی ] ( ع ص ) مرد سطبر تند و درشتخو که میان قریه و بادیه باشد. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). مرد خشن و تندخو که میان دهکده و بادیه باشد. || مردی که به بیش از کردار خود افتخار کند. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ).
