رباجه

لغت نامه دهخدا

( رباجة ) رباجة.[ رَ ج َ ] ( ع اِمص ) گولی و سستی و کندی خاطر. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). اسم از تربّج ، بمعنی کندذهنی. ( از متن اللغة ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تربّج شود.

رباجة. [ رَ ج َ ] ( ع مص ) گول و کندخاطر گردیدن. ( ناظم الاطباء ). کندذهن بودن. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس