رائو، پامولاپارتی وِنْکاتا ناراسیمْها (۱۹۲۱-2004م) (Rao, P(amulaparti) V(enkata) Narasimha)
سیاستمدار هندی، از ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۶ نخست وزیر و نیز رهبر «حزب کنگرۀ» هندوستان. از ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ سروزیر ایالت آندرا پرادش بود و در سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۵ و ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ در مقام وزیر امور خارجه و از ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ در مقام وزیر منابع انسانی در دولت های ایندیرا و راجیو گاندی خدمت کرد. پس از کشته شدن راجیو گاندی، رهبری حزب کنگره را به دست گرفت. ماه بعد به نخست وزیری انتخاب شد و اصلاحات اقتصادی بازارنگر و نگاه به خارج را به اجرا گذاشت. در ۱۹۹۳، تلاش مخالفانش برای دادن رأی عدم اعتماد به دولت وی ناکام ماند. پس از شکست حزب کنگره در انتخابات ملی مه ۱۹۹۶، رائو از نخست وزیری استعفا داد و پارلمان را منحل کرد. در دسامبر ۱۹۹۶، درپی بالاگرفتن ادعاهایی که دربارۀ دست داشتن وی در رشوه گیری های سیاسی مطرح بود، از رهبری حزب کنگره کناره گرفت. او، به همراه بوتا سینگا، وزیر کشور، در اکتبر سال ۲۰۰۰ به جرم رشوه دادن به نمایندگان مخالف در پارلمان هند، که به قصد تغییردادن رأی آنان در جریان رأی گیری برای اعلام اعتماد به دولت در ۱۹۹۳ صورت گرفته بود، به سه سال زندان محکوم شد.
سیاستمدار هندی، از ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۶ نخست وزیر و نیز رهبر «حزب کنگرۀ» هندوستان. از ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ سروزیر ایالت آندرا پرادش بود و در سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۵ و ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ در مقام وزیر امور خارجه و از ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ در مقام وزیر منابع انسانی در دولت های ایندیرا و راجیو گاندی خدمت کرد. پس از کشته شدن راجیو گاندی، رهبری حزب کنگره را به دست گرفت. ماه بعد به نخست وزیری انتخاب شد و اصلاحات اقتصادی بازارنگر و نگاه به خارج را به اجرا گذاشت. در ۱۹۹۳، تلاش مخالفانش برای دادن رأی عدم اعتماد به دولت وی ناکام ماند. پس از شکست حزب کنگره در انتخابات ملی مه ۱۹۹۶، رائو از نخست وزیری استعفا داد و پارلمان را منحل کرد. در دسامبر ۱۹۹۶، درپی بالاگرفتن ادعاهایی که دربارۀ دست داشتن وی در رشوه گیری های سیاسی مطرح بود، از رهبری حزب کنگره کناره گرفت. او، به همراه بوتا سینگا، وزیر کشور، در اکتبر سال ۲۰۰۰ به جرم رشوه دادن به نمایندگان مخالف در پارلمان هند، که به قصد تغییردادن رأی آنان در جریان رأی گیری برای اعلام اعتماد به دولت در ۱۹۹۳ صورت گرفته بود، به سه سال زندان محکوم شد.