رأی گیری تأییدی. رأی گیری تأییدی نوعی نظام انتخاباتی اکثریتی است که رأی دهندگان می توانند به هر تعداد دلخواه از نامزدان رأی موافق بدهند. در نهایت هر نامزد که رأی های موافق بیشتری کسب کرد، پیروز انتخابات است.
این روش را چند تحلیلگر در دههٔ ۱۹۷۰ ابداع کردند که نامدارترینشان استیون برامز، دانشمند علوم سیاسی، بود.
اولین بار در سال ۱۹۷۱ رابرت جی. وبر از دانشگاه ییل در رسالهٔ دکترایش رأی گیری تأییدی را علناً پیشنهاد کرد. از آن زمان تاکنون استیون برامز، دانشمند علوم سیاسی در دانشگاه نیویورک، و پیتر فیشبرن، پژوهشگر سابق آزمایشگاه های بل، پژوهش های گسترده ای در این باره کرده و سعی نموده اند دیگران را به استفاده از این روش ترغیب کنند. [ ۱]
در این روش رأی دهنده مجاز است که در یک انتخابات چندنامزدی به هر تعداد دلخواه از نامزدان رأی موافق بدهد یا به اصطلاح تأییدشان کند. بنابراین در یک انتخابات با حضور ۵ نامزد، رأی دهنده مقید به انتخاب تنها یک نامزد نیست بلکه مخیر است به دو نامزد یا حتی تعداد بیشتری از نامزدان رأی موافق بدهد. با این وجود هر رأی دهنده تنها می تواند یک رأی به هر نامزد تأییدشده بدهد، بدین معنی که یک رأی دهنده نمی تواند مثلاً سه بار نام یک نامزد معین را روی برگهٔ رأی بنویسد و انتظار داشته باشد، سه بار رأی موافقش شمرده شود. برخلاف نظام های انتخاباتی ترجیحی، رأی دهنده نامزدان مورد حمایتش را رتبه بندی نمی کند و همهٔ نامزدهای تأییدشده در یک سطح از ترجیح قرار می گیرند. در نهایت تعداد آرای موافق شمرده می شود و نامزدی که بیشترین رأی موافق را کسب کرده باشد، برندهٔ انتخابات است. [ ۲]
به عنوان مثال فرض کنید سه نامزد و پنج رأی دهنده موجودند. نتیجهٔ انتخابات به شکل زیر رقم خورده است:
جلو نام هر رأی دهنده، نامزدان مورد تأیید او نوشته شده اند. توجه شود که ترتیب نامزدان تأییدشده دلبخواهی ( در اینجا به ترتیب حروف الفبا ) است و نمایانگر ترجیحات رأی دهندگان نمی باشد.
در این مثال سه رأی دهنده نامزد الف را تأیید کرده اند، دو رأی دهنده نامزد ب را، و چهار رأی دهنده نامزد ج را. بنابراین نامزد ج برندهٔ انتخابات است. [ ۳]
به عقیدهٔ برامز از مزایای این روش آن است که از انتخاب برنده، صرفاً به این دلیل که انتخاب اول اکثریت بوده است جلوگیری می کند. به عقیدهٔ او فرد اصلح کسی نیست که صرفاً انتخاب اول اکثریت بوده بلکه کسی است که بیشترین موافقت ها و حمایت ها را کسب کرده است؛ کسی که اکثریت رأی دهندگان به انتخاب او راضی اند و این شیوه بستری مناسب برای انتخاب این شخص را فراهم می آورد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین روش را چند تحلیلگر در دههٔ ۱۹۷۰ ابداع کردند که نامدارترینشان استیون برامز، دانشمند علوم سیاسی، بود.
اولین بار در سال ۱۹۷۱ رابرت جی. وبر از دانشگاه ییل در رسالهٔ دکترایش رأی گیری تأییدی را علناً پیشنهاد کرد. از آن زمان تاکنون استیون برامز، دانشمند علوم سیاسی در دانشگاه نیویورک، و پیتر فیشبرن، پژوهشگر سابق آزمایشگاه های بل، پژوهش های گسترده ای در این باره کرده و سعی نموده اند دیگران را به استفاده از این روش ترغیب کنند. [ ۱]
در این روش رأی دهنده مجاز است که در یک انتخابات چندنامزدی به هر تعداد دلخواه از نامزدان رأی موافق بدهد یا به اصطلاح تأییدشان کند. بنابراین در یک انتخابات با حضور ۵ نامزد، رأی دهنده مقید به انتخاب تنها یک نامزد نیست بلکه مخیر است به دو نامزد یا حتی تعداد بیشتری از نامزدان رأی موافق بدهد. با این وجود هر رأی دهنده تنها می تواند یک رأی به هر نامزد تأییدشده بدهد، بدین معنی که یک رأی دهنده نمی تواند مثلاً سه بار نام یک نامزد معین را روی برگهٔ رأی بنویسد و انتظار داشته باشد، سه بار رأی موافقش شمرده شود. برخلاف نظام های انتخاباتی ترجیحی، رأی دهنده نامزدان مورد حمایتش را رتبه بندی نمی کند و همهٔ نامزدهای تأییدشده در یک سطح از ترجیح قرار می گیرند. در نهایت تعداد آرای موافق شمرده می شود و نامزدی که بیشترین رأی موافق را کسب کرده باشد، برندهٔ انتخابات است. [ ۲]
به عنوان مثال فرض کنید سه نامزد و پنج رأی دهنده موجودند. نتیجهٔ انتخابات به شکل زیر رقم خورده است:
جلو نام هر رأی دهنده، نامزدان مورد تأیید او نوشته شده اند. توجه شود که ترتیب نامزدان تأییدشده دلبخواهی ( در اینجا به ترتیب حروف الفبا ) است و نمایانگر ترجیحات رأی دهندگان نمی باشد.
در این مثال سه رأی دهنده نامزد الف را تأیید کرده اند، دو رأی دهنده نامزد ب را، و چهار رأی دهنده نامزد ج را. بنابراین نامزد ج برندهٔ انتخابات است. [ ۳]
به عقیدهٔ برامز از مزایای این روش آن است که از انتخاب برنده، صرفاً به این دلیل که انتخاب اول اکثریت بوده است جلوگیری می کند. به عقیدهٔ او فرد اصلح کسی نیست که صرفاً انتخاب اول اکثریت بوده بلکه کسی است که بیشترین موافقت ها و حمایت ها را کسب کرده است؛ کسی که اکثریت رأی دهندگان به انتخاب او راضی اند و این شیوه بستری مناسب برای انتخاب این شخص را فراهم می آورد. [ ۴]
wiki: رأی گیری تأییدی