راگ و رنگ. [ گ ُ رَ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) لفظ اول هندی الاصل است و دوم مشترک در هندی و فارسی و هر دو معاً در هندی کنایه از صحبت نغمه و سرود عیش و طرب بود و مردم ولایت که بهند آمده یا نیامده اند و همانجا شنیده اند این لفظ را بسیار در اشعار خود آورده اند و اشارت بهندی بودن آن نکرده. و در رساله های ملاطغرا نیز واقع شده و این از جهت التزام الفاظ هندی است و آن در هندوستان بوده و آمده. ( آنندراج ) :
دگر از شیوه های راگ و رنگش
برقص آرد فلک را ساز و چنگش.محسن تأثیر ( از آنندراج ).
