راکوب

لغت نامه دهخدا

راکوب. ( ع اِ ) راکبة. ( اقرب الموارد ). نهال خرمابن بر مادر رسته. ( از متن اللغة ) ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( المنجد ) ( ناظم الاطباء ). || شاخ خرمایی بر تنه خرما برآمده. ( از متن اللغة ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ).

گویش مازنی

/raa koob/ جاده صاف کن – راه کوب

پیشنهاد کاربران

بپرس