پرتابگر راکت چندگانه یا راکت انداز چندگانه ( MRL ) نوعی توپخانه راکتی است که شامل چند راکت انداز است که بر روی یک سکوی تسلیحات مونتاژ شده اند و راکت های خود را به شیوه ای شبیه تفنگ های رگباری شلیک می کنند. این سلاح ها قابلیت های متفاوتی نسبت به توپخانه های معمول دارند، دارای برد مؤثر بیشتر، بارگذاری سریع تر و لگد کمتر هستند.
نخستین و مشهورترین پرتاب گر راکت چندگانه خودکششی، بدون شک، کاتیوشا ساخت شوروی بود. این سلاح، نخستین بار در جنگ جهانی دوم استفاده شد و پس از آن نیز به متحدان شوروی صادر شد. این سلاح ها دارای عملکرد ساده ای بودند که در آن ها چند پرتاب کننده در پشت یک کامیون نصب شده بود. آمریکایی ها نیز با نصب تعدادی پرتاب گر لوله ای بر روی تانک های ام۴ شرمن، آن ها را به تعداد اندکی تانک موشک انداز تبدیل کرده و نام این سلاح را T34 Calliope نامیدند. آلمانی ها نیز در طول این جنگ، سلاح نبلورفر ۴۱ ۱۵ سانتی متری را ساخته و استفاده کردند.
دو نوع اصلی پرتاب کننده راکت چندگانه وجود دارد:
• دارای لوله هایی که معمولاً از فولاد ساخته می شوند و قابل جدا شدن از پرتاب کننده نیستند اما امکان بارگیری مجدد در میدان جنگ دارند. این انواع، برای استفاده در میدان جنگ راحت تر هستند زیرا نیازی به ابزار خاصی برای بارگذاری مجدد ماژول ها و آزمایش آن ها قبل از استفاده، مانند انواع جدید ندارند.
• با لوله ها و تجهیزاتی که می توانند از پرتاب کننده برداشته شده و سریعاً بسته به نیاز در هر موقعیت با سایر انواع راکت و با کالیبرهای متفاوت، جایگزین شوند. این نوع پرتابگرها، سلاح های مدرن تری هستند و لزوماً تنها به یک نوع راکت محدود نمی شوند و گزینه های بیشتری را در اختیار فرماندهان میدانی قرار می دهند تا با استفاده از انواع مختلف راکت ها، با شرایط مختلف تاکتیکی مواجه شوند. قابلیت ارتقاء این نوع از پرتاب گرها نیز، برای استفاده از انواع مختلف راکت، آسان تر است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنخستین و مشهورترین پرتاب گر راکت چندگانه خودکششی، بدون شک، کاتیوشا ساخت شوروی بود. این سلاح، نخستین بار در جنگ جهانی دوم استفاده شد و پس از آن نیز به متحدان شوروی صادر شد. این سلاح ها دارای عملکرد ساده ای بودند که در آن ها چند پرتاب کننده در پشت یک کامیون نصب شده بود. آمریکایی ها نیز با نصب تعدادی پرتاب گر لوله ای بر روی تانک های ام۴ شرمن، آن ها را به تعداد اندکی تانک موشک انداز تبدیل کرده و نام این سلاح را T34 Calliope نامیدند. آلمانی ها نیز در طول این جنگ، سلاح نبلورفر ۴۱ ۱۵ سانتی متری را ساخته و استفاده کردند.
دو نوع اصلی پرتاب کننده راکت چندگانه وجود دارد:
• دارای لوله هایی که معمولاً از فولاد ساخته می شوند و قابل جدا شدن از پرتاب کننده نیستند اما امکان بارگیری مجدد در میدان جنگ دارند. این انواع، برای استفاده در میدان جنگ راحت تر هستند زیرا نیازی به ابزار خاصی برای بارگذاری مجدد ماژول ها و آزمایش آن ها قبل از استفاده، مانند انواع جدید ندارند.
• با لوله ها و تجهیزاتی که می توانند از پرتاب کننده برداشته شده و سریعاً بسته به نیاز در هر موقعیت با سایر انواع راکت و با کالیبرهای متفاوت، جایگزین شوند. این نوع پرتابگرها، سلاح های مدرن تری هستند و لزوماً تنها به یک نوع راکت محدود نمی شوند و گزینه های بیشتری را در اختیار فرماندهان میدانی قرار می دهند تا با استفاده از انواع مختلف راکت ها، با شرایط مختلف تاکتیکی مواجه شوند. قابلیت ارتقاء این نوع از پرتاب گرها نیز، برای استفاده از انواع مختلف راکت، آسان تر است. [ ۱]
wiki: راکت انداز چندگانه