راک باتم (باب اسفنجی شلوارمکعبی). «راک باتم» سی و چهارمین قسمت از فصل اول مجموعه تلویزیونی پویانمایی آمریکایی باب اسفنجی شلوارمکعبی است. این قسمت در ۱۹۹۹ تولید شد و در تاریخ ۱۵ مارس ۲۰۰۰ در نیکلودئون در ایالات متحده پخش شد. این مجموعه ماجراهای شخصیت اصلی در شهر زیر آب بیکینی باتم است. در این قسمت، باب اسفنجی در یک ناحیه مغاکی فرومی رود که یک شهر به نام راک باتم است. این قسمت در ایران با همین نام "راک باتم" از شبکه پرشین تون دوبله و پخش شد.
این قسمت توسط تام کنی، انینو تورسان جونیور و دیوید فین نوشته شده بود و توسط تام کنی کارگردانی شد. «راک باتم» پس از پخشش توسط دو میلیون خانوار مشاهده شد و نظرات مثبتی از منتقدان دریافت کرد.
باب اسفنجی و پاتریک یک اتوبوس برای رفتن به خانه از دنیای دستکش، که یک شهربازی دستکش است می گیرند. آنها تصادفاً به اتوبوس اشتباه می روند، و سپس آنها را به صخره ۹۰ درجه می روند. صخره ها منجر به یک ناحیه مغاکی شود که به نام راک باتم شناخته می شود که بسیاری از حیوانات و موجودات عجیب و غریب دریایی در آن زندگی می کنند. پاتریک به همراه اتوبوس به خانه برمیگردد، ولی باب در آنجا می ماند. هرچه انتظار می کشد اتوبوس نمی آید، باب به مرکز اتوبوسرانی می رود تا اتوبوس بگیرد ولی اتوبوس گیرش نمی آید آخرسر از بادکنک دستکشی اش استفاده می کند و به بیکینی باتم برمیگردد. [ ۱]
«راک باتم» توسط تام کنی، آنیو تورسن و دیوید فاین نوشته شده و تام کنی کارگردان انیمیشن این قسمت بود. تیبیت و تورسان نیز کارگردانان استوری برد این قسمت بودند. [ ۲] این قسمت در شبکه نیکلودئون در ایالات متحده در تاریخ ۱۵ مارس ۲۰۰۰، با رده بندی TV - Y7 منتشر شد. [ ۳]
سرنویسنده فصل اول مجموعه مریوثر ویلیامز داستان این قسمت را «خیلی ساده» دانست. [ ۴] او همچنین گفت که «این برای من یکی از بهترین قسمت هاست. فقط با یک ایده باقی ماند. »[ ۴] این قسمت دربارهٔ این است که «چگونه او به طور مداوم اتوبوس را از دست می دهد و این چه احساسی به او می دهد. »[ ۴] ویلیامز همچنین گفت: «این قسمت آنقدر کوچک است که شما به راحتی می توانید لحظه های خنده دار و لحظه هایی که می توانند خنده دار باشند را تشخیص دهید. »[ ۴] این قسمت نمونه ای از «خلاصه ای خوب» در مجموعه ای بود که استوری برد و طنز به راحتی نشان داده می شدند. [ ۴] ویلیامز گفت: «این یک کار عالی از تیم استوری برد است. »[ ۴] او همچنین افزود: «از بسیاری جهات، کار من ایجاد موقعیت هایی بود که بچه های استوری برد در آن می توانستند بامزه باشند، من موقعیتی را که می تواند خنده دار باشد ایجاد می کردم و آنها را به دنبال گشتن جوک های خاص می فرستادم.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین قسمت توسط تام کنی، انینو تورسان جونیور و دیوید فین نوشته شده بود و توسط تام کنی کارگردانی شد. «راک باتم» پس از پخشش توسط دو میلیون خانوار مشاهده شد و نظرات مثبتی از منتقدان دریافت کرد.
باب اسفنجی و پاتریک یک اتوبوس برای رفتن به خانه از دنیای دستکش، که یک شهربازی دستکش است می گیرند. آنها تصادفاً به اتوبوس اشتباه می روند، و سپس آنها را به صخره ۹۰ درجه می روند. صخره ها منجر به یک ناحیه مغاکی شود که به نام راک باتم شناخته می شود که بسیاری از حیوانات و موجودات عجیب و غریب دریایی در آن زندگی می کنند. پاتریک به همراه اتوبوس به خانه برمیگردد، ولی باب در آنجا می ماند. هرچه انتظار می کشد اتوبوس نمی آید، باب به مرکز اتوبوسرانی می رود تا اتوبوس بگیرد ولی اتوبوس گیرش نمی آید آخرسر از بادکنک دستکشی اش استفاده می کند و به بیکینی باتم برمیگردد. [ ۱]
«راک باتم» توسط تام کنی، آنیو تورسن و دیوید فاین نوشته شده و تام کنی کارگردان انیمیشن این قسمت بود. تیبیت و تورسان نیز کارگردانان استوری برد این قسمت بودند. [ ۲] این قسمت در شبکه نیکلودئون در ایالات متحده در تاریخ ۱۵ مارس ۲۰۰۰، با رده بندی TV - Y7 منتشر شد. [ ۳]
سرنویسنده فصل اول مجموعه مریوثر ویلیامز داستان این قسمت را «خیلی ساده» دانست. [ ۴] او همچنین گفت که «این برای من یکی از بهترین قسمت هاست. فقط با یک ایده باقی ماند. »[ ۴] این قسمت دربارهٔ این است که «چگونه او به طور مداوم اتوبوس را از دست می دهد و این چه احساسی به او می دهد. »[ ۴] ویلیامز همچنین گفت: «این قسمت آنقدر کوچک است که شما به راحتی می توانید لحظه های خنده دار و لحظه هایی که می توانند خنده دار باشند را تشخیص دهید. »[ ۴] این قسمت نمونه ای از «خلاصه ای خوب» در مجموعه ای بود که استوری برد و طنز به راحتی نشان داده می شدند. [ ۴] ویلیامز گفت: «این یک کار عالی از تیم استوری برد است. »[ ۴] او همچنین افزود: «از بسیاری جهات، کار من ایجاد موقعیت هایی بود که بچه های استوری برد در آن می توانستند بامزه باشند، من موقعیتی را که می تواند خنده دار باشد ایجاد می کردم و آنها را به دنبال گشتن جوک های خاص می فرستادم.
