راوْنْتِری، بِنْجامین سیبوم (۱۸۷۱ـ۱۹۵۴)(Rowntree, Benjamin Seebohm)
راوْنْتِری، بِنْجامین سیبوم
بازرگان و نیکوکار انگلیسی. بخش عمده ای از سرمایه ای را که از اداره کردن شیرینی پزی های خانوادگی خود (۱۹۲۵ـ۱۹۴۱) کسب کرده بود در راه پژوهش های اجتماعی صرف کرد. نوشته هایش، ازجمله فقر، مطالعه ای درخصوص زندگی شهری (۱۹۰۰)، نقطۀ عطفی در جامعه شناسی تجربی به شمار می رود. روانتری به کمک سه بنیادی که پدرش، جوزف راونتری (۱۸۳۶ـ۱۹۲۵)، در ۱۹۰۴ بنا نهاد، نیازهای مالی پژوهش هایی درخصوص مسکن، تأمین اجتماعی و سیاست های اجتماعی را برآورده کرد، به اجرای طرح هایی دربارۀ عدالت اجتماعی یاری رساند و به گروه های مؤثر در این زمینه کمک مالی کرد. راونتری در ۱۸۸۹ پس از تحصیل در کالج اوئینز (که بعداً به دانشگاه منچستر بدل شد) به یورک رفت و تجارت خانوادگی خود را پی گرفت. با عرضۀ طرح های مربوط به حقوق بازنشستگی (۱۹۰۶)، پنج روز کار در هفته (۱۹۱۹) و مشارکت حقوق بگیران در سود مؤسسه (۱۹۲۳) به منزلۀ کارفرمایی روشنفکر و پدرمآب، شهرت و اعتباری درخور یافت. درخلال جنگ جهانی اول، با همکاری دیوید لوید جورج، گروه بهزیستی یا تأمین اجتماعی را در وزارتخانۀ تسلیحات اداره کرد. در مطالعاتش پیرامون خانواده های طبقۀ کارگر در یورک (۱۸۹۷ـ ۱۸۹۸)، که با عنوان فقر، مطالعه ای درخصوص زندگی شهری منتشر شد و از نخستین پژوهش ها در این حوزه بود، نشان داد که ۴۳ درصد از آنان در فقر به سر می برند؛ درآمد ۲۷ درصد از آنان کمتر از حداقل لازم برای زندگی است و به عبارتی دیگر روی خط فقرقرار دارند و به زحمت مواد غذایی لازم را برای خانوادۀ خود تأمین می کنند؛ دَه درصد از آنان نیز به تعبیر وی در «فقر پایه» به سر می برند. او نشان داد که فقرا در فقرشان مقصر نیستند، بلکه فقر به دوره هایی از زندگی افراد برمی گردد که قادر به کسب درآمد کافی نیستند؛ دوره های کودکی، یعنی سال هایی که فرزندان شان نیاز به تأمین مالی دارند، و دوران پیری. راونتری آثاری در زمینۀ قماربازی و بی کاری و سازمان های تجاری نیز نوشته است.
راوْنْتِری، بِنْجامین سیبوم
بازرگان و نیکوکار انگلیسی. بخش عمده ای از سرمایه ای را که از اداره کردن شیرینی پزی های خانوادگی خود (۱۹۲۵ـ۱۹۴۱) کسب کرده بود در راه پژوهش های اجتماعی صرف کرد. نوشته هایش، ازجمله فقر، مطالعه ای درخصوص زندگی شهری (۱۹۰۰)، نقطۀ عطفی در جامعه شناسی تجربی به شمار می رود. روانتری به کمک سه بنیادی که پدرش، جوزف راونتری (۱۸۳۶ـ۱۹۲۵)، در ۱۹۰۴ بنا نهاد، نیازهای مالی پژوهش هایی درخصوص مسکن، تأمین اجتماعی و سیاست های اجتماعی را برآورده کرد، به اجرای طرح هایی دربارۀ عدالت اجتماعی یاری رساند و به گروه های مؤثر در این زمینه کمک مالی کرد. راونتری در ۱۸۸۹ پس از تحصیل در کالج اوئینز (که بعداً به دانشگاه منچستر بدل شد) به یورک رفت و تجارت خانوادگی خود را پی گرفت. با عرضۀ طرح های مربوط به حقوق بازنشستگی (۱۹۰۶)، پنج روز کار در هفته (۱۹۱۹) و مشارکت حقوق بگیران در سود مؤسسه (۱۹۲۳) به منزلۀ کارفرمایی روشنفکر و پدرمآب، شهرت و اعتباری درخور یافت. درخلال جنگ جهانی اول، با همکاری دیوید لوید جورج، گروه بهزیستی یا تأمین اجتماعی را در وزارتخانۀ تسلیحات اداره کرد. در مطالعاتش پیرامون خانواده های طبقۀ کارگر در یورک (۱۸۹۷ـ ۱۸۹۸)، که با عنوان فقر، مطالعه ای درخصوص زندگی شهری منتشر شد و از نخستین پژوهش ها در این حوزه بود، نشان داد که ۴۳ درصد از آنان در فقر به سر می برند؛ درآمد ۲۷ درصد از آنان کمتر از حداقل لازم برای زندگی است و به عبارتی دیگر روی خط فقرقرار دارند و به زحمت مواد غذایی لازم را برای خانوادۀ خود تأمین می کنند؛ دَه درصد از آنان نیز به تعبیر وی در «فقر پایه» به سر می برند. او نشان داد که فقرا در فقرشان مقصر نیستند، بلکه فقر به دوره هایی از زندگی افراد برمی گردد که قادر به کسب درآمد کافی نیستند؛ دوره های کودکی، یعنی سال هایی که فرزندان شان نیاز به تأمین مالی دارند، و دوران پیری. راونتری آثاری در زمینۀ قماربازی و بی کاری و سازمان های تجاری نیز نوشته است.
wikijoo: راونتری،_بنجامین_سیبوم_(۱۸۷۱ـ۱۹۵۴)