راولین سن. [ س ُ ] ( اِخ ) ( 1810-1895م. ) یکی از چهار عالم آسورشناس انجمن آسیایی پادشاهی لندن . وی از صاحب منصبان انگلیسی در خدمت دولت ایران بود و نمیدانست که اروپا در خواندن خطوط قدیم تا چه اندازه ترقی کرده ، درسال 1835م. بخواندن خطوط میخی پرداخت و با اینکه ازکتیبه های دیگر شروع کرد به نتایجی رسید که «گروت فید» رسیده بود. بهره مندی راولین سن اهمیت بسیار داشت چه ، ثابت کرد که زحمات گروت فید به نتیجه رسیده و حدس های او درست است. از کشفیات بزرگ او کتیبه بیستون ( داریوش اول ) است که به سه زبان نوشته شده : 1- پارسی قدیم. 2- عیلامی. 3- آسوری. راولین سن با مخارج بسیار ومخاطره جانی موفق شد از این کتیبه که در بلندی صدپا از زمین است ، سوادی بردارد. بعد بواسطه خواندن پنجاه اسم که در کتیبه ذکر شده توانستند در چگونگی تتبعات علماء قبل تحقیق کنند و بر اثر این تحقیقات تردیدی نماند در اینکه الفبای زبان پارسی قدیم معلوم گشته و چهارصد کلمه از این زبان بدست آمده است. پس از آن موافق این کتیبه و لغات آن ، صرف و نحو زبان مزبور را نوشته فرهنگی نیز ترتیب دادند. راولین سن سپس از راه خط میخی پارسی بخط میخی دوم پرداخت و معلوم کرد که این خط هجاییست یعنی هر علامت نماینده یک هجاست و در سال 1855 کاملاً معلوم و محقق شد که این زبان عیلامی یا شوشی است. بعد بخط سوم پرداختند تا در نتیجه زحمات و تحقیقات زیاد ثابت شد که خط سوم کتیبه های هخامنشی همان خط آسور و بابلی است و دیگر شکی نماند که شاهان هخامنشی بعد از زبان پارسی قدیم و عیلامی زبان و خط آسور و بابلی را که خط نخستین مردم متمدن آسیای پیشین بود استعمال کرده اند. ( از ایران باستان ج 1 ص 47 ). و رجوع به مزدیسنا ص 155 و 202، ایران در زمان ساسانیان ص 255، فرهنگ ایران باستان ص 289، تاریخ کرد ص 38، سبک شناسی ج 3 ص 347، احوال و اشعار رودکی ج 1ص 173 و فهرست ایران باستان ( سری کتابهای جیبی ج آخر ) شود.
