راوِل ، موریس (۱۸۷۵ـ۱۹۳۷)(Ravel, Maurice)
راوِل ، موریس
آهنگ ساز و پیانو نواز فرانسوی. از مشخصه های آثارش، هوس انگیزی، هارمونیک های غریب، و جلوه های ارکستری گیج کننده را می توان برشمرد. اپرایکودک و جادوگران (۱۹۲۴) او دربردارندۀ بیشتر سبک های گوناگونی است که در دوران های مختلف بر وی تأثیر گذاشتند. از دیگر آثار اوست: قطعه هایی برای پیانو مانند پاوان برای شاهزاده خانم فقید (۱۸۹۹)،فواره (۱۹۰۱)، و باله های دافنیس و کلوئه (۱۹۱۲) و بولِرو (۱۹۲۸). راول از پدری سوئیسی و مادری از تبار باسک بود؛ آن دو همان سالی که راول به دنیا آمد به پاریس نقل مکان کردند. پس از تعلیمِ مقدماتی در ۱۸۸۹، وارد کنسرواتوار شد. در ۱۸۹۹ اوورتور شهرزاد (بی ارتباط با مجموعه ترانه ای که بعدها ساخت) و پاوان برای یک شاهزاده خانم فقید او در قالب روایت پیانویی توسط انجمن ملی موسیقی اجرا شد. دو قطعه از بهترین آثار راول، کوآرتت زهی (۱۹۰۳) و قطعه ای برای پیانوی آینه ها (۱۹۰۵) درخور ذکرند. در این قطعه ها، و آثار دیگر، دِینْ راول به امپرسیونیست ها و نیز تمرکز بر جزئیات آشکار است. در ۱۹۰۸ باگاسپار شب، معیار تازه ای برای ساخت موسیقی پیانو پدید آورد. نخستین موفقیت بزرگ فراگیرش در ۱۹۱۱ با اجرای ساعت اسپانیایی در اپرا کمیک حاصل شد و موفقیت دوم در ۱۹۱۲ به دست آمد که گروه بالۀ روس دیاگیلف، اثر دافنیس و کلوئه را اجرا کرد. پس از جنگ جهانی اول، آثاری بسیار موفق مانند لا والس، تجسم یک مجلس رقص وینی در روزگار زوال یک دورۀ تاریخی، قطعۀ نئوکلاسیک آرامگاه کوپرن، و... را خلق کرد. دربارۀ اثرش بولرو با تحقیر می گفت: «حتی یک نت موسیقی در آن نیست»، اما از موفقیت گسترده آن خوشحال بود. از آخرین آثار بزرگ او، به کنسرتوی پیانو در سل و کنسرتوی پیانو برای دست چپ می توان اشاره کرد. در ۱۹۲۸ از دانشگاه آکسفورد دکترای افتخاری گرفت. در ۱۹۳۳ پس از یک عمل جراحی مغز درگذشت.
راوِل ، موریس
آهنگ ساز و پیانو نواز فرانسوی. از مشخصه های آثارش، هوس انگیزی، هارمونیک های غریب، و جلوه های ارکستری گیج کننده را می توان برشمرد. اپرایکودک و جادوگران (۱۹۲۴) او دربردارندۀ بیشتر سبک های گوناگونی است که در دوران های مختلف بر وی تأثیر گذاشتند. از دیگر آثار اوست: قطعه هایی برای پیانو مانند پاوان برای شاهزاده خانم فقید (۱۸۹۹)،فواره (۱۹۰۱)، و باله های دافنیس و کلوئه (۱۹۱۲) و بولِرو (۱۹۲۸). راول از پدری سوئیسی و مادری از تبار باسک بود؛ آن دو همان سالی که راول به دنیا آمد به پاریس نقل مکان کردند. پس از تعلیمِ مقدماتی در ۱۸۸۹، وارد کنسرواتوار شد. در ۱۸۹۹ اوورتور شهرزاد (بی ارتباط با مجموعه ترانه ای که بعدها ساخت) و پاوان برای یک شاهزاده خانم فقید او در قالب روایت پیانویی توسط انجمن ملی موسیقی اجرا شد. دو قطعه از بهترین آثار راول، کوآرتت زهی (۱۹۰۳) و قطعه ای برای پیانوی آینه ها (۱۹۰۵) درخور ذکرند. در این قطعه ها، و آثار دیگر، دِینْ راول به امپرسیونیست ها و نیز تمرکز بر جزئیات آشکار است. در ۱۹۰۸ باگاسپار شب، معیار تازه ای برای ساخت موسیقی پیانو پدید آورد. نخستین موفقیت بزرگ فراگیرش در ۱۹۱۱ با اجرای ساعت اسپانیایی در اپرا کمیک حاصل شد و موفقیت دوم در ۱۹۱۲ به دست آمد که گروه بالۀ روس دیاگیلف، اثر دافنیس و کلوئه را اجرا کرد. پس از جنگ جهانی اول، آثاری بسیار موفق مانند لا والس، تجسم یک مجلس رقص وینی در روزگار زوال یک دورۀ تاریخی، قطعۀ نئوکلاسیک آرامگاه کوپرن، و... را خلق کرد. دربارۀ اثرش بولرو با تحقیر می گفت: «حتی یک نت موسیقی در آن نیست»، اما از موفقیت گسترده آن خوشحال بود. از آخرین آثار بزرگ او، به کنسرتوی پیانو در سل و کنسرتوی پیانو برای دست چپ می توان اشاره کرد. در ۱۹۲۸ از دانشگاه آکسفورد دکترای افتخاری گرفت. در ۱۹۳۳ پس از یک عمل جراحی مغز درگذشت.
wikijoo: راول_،_موریس_(۱۸۷۵ـ۱۹۳۷)