راو
لغت نامه دهخدا
راو. [ وِن ْ ] ( ع ص ) راوی. اعلال شده ٔراوی و اسم فاعل از ریشه «روی ». روایت کننده. ج ، راوون و رُواة. ( از اقرب الموارد ). رجوع به راوی شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
راو=
درزبان لکی به معنای// آبکی، رقیق , شل ، آبدار //می باشد .
درزبان لکی به معنای// آبکی، رقیق , شل ، آبدار //می باشد .
راو=raw
درزبان لکی به معنای ناله وفریادودعواو درگیری گروهی و به معنای لاف و دروغ هم درزبان لکی و کردی به کارمی رود .
واین کلمه به همراه چاو می آید در خیلی از جاها.
چاوراو
درزبان لکی به معنای ناله وفریادودعواو درگیری گروهی و به معنای لاف و دروغ هم درزبان لکی و کردی به کارمی رود .
واین کلمه به همراه چاو می آید در خیلی از جاها.
چاوراو
"راو"در کوردی معنای "شکار" را دارد
راوچی:شکارچی
راو کردن:شکار کردن
راوچی:شکارچی
راو کردن:شکار کردن