راه پیمایی طولانی ( انگلیسی: Long March ) ، ( اکتبر ۱۹۳۴ ـ اکتبر ۱۹۳۵ ) ، یک عقب نشینی نظامی ست، که توسط ارتش سرخ حزب کمونیست چین ( بعداً ارتش آزادی بخش خلق ) ، برای فرار از تعقیب ارتش کومین تانگ ( حزب ملی گرای چین ) انجام شد. فقط یک راه پیمایی طولانی وجود ندارد، بلکه مجموعه ای از راه پیمایی ها وجود دارد، که در آن ها، ارتش های گوناگون کمونیست در جنوب چین، به شمال و غرب این کشور گریختند.
شناخته شده ترینِ این راه پیمایی ها، آن است که از استان جیانگ شیِ این کشور، در اکتبر ۱۹۳۴، به راه افتاد. ارتش جبههٔ نخست جمهوری شورایی چین، که توسط یک هیئت نظامی بی تجربه رهبری می شد، در سنگرهای خود، واقع در استان یادشده، در معرض نابودی توسط نیروهای جنرالیسیمو چیانگ کای شک قرار داشت. کمونیست ها، تحت دستور نهایی مائو تسه تونگ و چو ان لای، در یک عقب نشینی به غرب و شمال گریختند، و گزارش شده در جریان این عقب نشینی، ظرف بیش از ۳۷۰ روز، بیش از ۹۰۰۰ کیلومتر پیموده شد. مسیر این راه پیمایی، از میان برخی از صعب العبورترین نواحی غربی چین، به سوی غرب و، سپس، شمال این کشور، به استان شاآن شی، گذشت.
هدف از راهپیمایی بزرگ، استقرار قرارگاه جدیدی در شمال نزدیک مرز مغولستان بود تا به این ترتیب دسترسی سریع به اسلحه و تدارکات از طریق شوروی فراهم گردد.
راه پیمایی طولانی صعود مائو به قدرت را آغاز کرد؛ کسی که رهبری او در طول عقب نشینی، حمایت اعضای حزب را نصیب او کرد. مائو در جریان این راهپیمایی چند هزار کیلومتری، برخلاف گفته عده ای که قصد داشتند او را شخصیتی انسانی، بزرگ و مبارز جلوه دهند به جای راهپیمایی دشوار به فراز کوهستان ها بر دوش نیروهای خود نشسته برجایگاه های سایه دار حمل می شد[ ۱] درگیری های جزئی تر راه پیمایی طولانی، که تنها توسط حدود یک دهم نیرویی که جیانگ شی را ترک کرده بود تکمیل شد، می رفت که بخشی قابل توجه از تاریخ حزب کمونیست چین را بازنمایی کند، و بر منزلت مائو و حامیانش، به عنوان رهبران جدید حزب در دهه های آتی، صحه بگذارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشناخته شده ترینِ این راه پیمایی ها، آن است که از استان جیانگ شیِ این کشور، در اکتبر ۱۹۳۴، به راه افتاد. ارتش جبههٔ نخست جمهوری شورایی چین، که توسط یک هیئت نظامی بی تجربه رهبری می شد، در سنگرهای خود، واقع در استان یادشده، در معرض نابودی توسط نیروهای جنرالیسیمو چیانگ کای شک قرار داشت. کمونیست ها، تحت دستور نهایی مائو تسه تونگ و چو ان لای، در یک عقب نشینی به غرب و شمال گریختند، و گزارش شده در جریان این عقب نشینی، ظرف بیش از ۳۷۰ روز، بیش از ۹۰۰۰ کیلومتر پیموده شد. مسیر این راه پیمایی، از میان برخی از صعب العبورترین نواحی غربی چین، به سوی غرب و، سپس، شمال این کشور، به استان شاآن شی، گذشت.
هدف از راهپیمایی بزرگ، استقرار قرارگاه جدیدی در شمال نزدیک مرز مغولستان بود تا به این ترتیب دسترسی سریع به اسلحه و تدارکات از طریق شوروی فراهم گردد.
راه پیمایی طولانی صعود مائو به قدرت را آغاز کرد؛ کسی که رهبری او در طول عقب نشینی، حمایت اعضای حزب را نصیب او کرد. مائو در جریان این راهپیمایی چند هزار کیلومتری، برخلاف گفته عده ای که قصد داشتند او را شخصیتی انسانی، بزرگ و مبارز جلوه دهند به جای راهپیمایی دشوار به فراز کوهستان ها بر دوش نیروهای خود نشسته برجایگاه های سایه دار حمل می شد[ ۱] درگیری های جزئی تر راه پیمایی طولانی، که تنها توسط حدود یک دهم نیرویی که جیانگ شی را ترک کرده بود تکمیل شد، می رفت که بخشی قابل توجه از تاریخ حزب کمونیست چین را بازنمایی کند، و بر منزلت مائو و حامیانش، به عنوان رهبران جدید حزب در دهه های آتی، صحه بگذارد.
wiki: راهپیمایی طولانی