راهویی
لغت نامه دهخدا
راهویی. ( اِخ ) ابوالحسن محمدبن اسحاق بن ابراهیم حنظلی راهویی ، در مرو دیده بر جهان گشود و در نیشابور بزرگ شد و در خراسان از پدر خود و دیگران حدیث شنید. راهویی به شام و عراق و مصر و حجاز مسافرت کرد ودرین سفرها از احمدبن حنبل و ابن شرقی و دیگران حدیث شنید. عبدالباقی بن قانع و ابوحامدبن شرقی و دیگران ازو روایت دارند. او در راه مکه بدست قرمطیان بسال 297 هَ. ق. کشته شد. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید