راههای ضلالت

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] راههای ضلالت (قرآن). ضلالت، عدول از راه مستقیم و ضدّ هدایت است؛ خواه عمدى باشد یا سهوى؛ زیاد باشد یا کم.
تعدّد راههاى گمراهی، در مقابل هدایت:۱. أُولئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى ...مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ ناراً فَلَمَّا أَضاءَتْ ما حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَکَهُمْ فِی ظُلُماتٍ لا یُبْصِرُونَ أَوْ کَصَیِّبٍ مِنَ السَّماءِ فِیهِ ظُلُماتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ یَجْعَلُونَ أَصابِعَهُمْ فِی آذانِهِمْ مِنَ الصَّواعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ وَ اللَّهُ مُحِیطٌ بِالْکافِرِینَ.
بقره/سوره۲، آیه۱۷.
راههاى متعدد ضلالت، در برابر صراط مستقیم:۱. وَ أَنَّ هذا صِراطِی مُسْتَقِیماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَنْ سَبِیلِهِ ....
انعام/سوره۶، آیه۱۵۳.
۱. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۲۹۷، «ضل».
...

پیشنهاد کاربران

بپرس